Browning FN 1910

foto­gra­fie wyko­nał t.Kotusiewicz

W 1900 roku bel­gij­skie zakła­dy Fabrique Nationale roz­po­czę­ły pro­duk­cję pisto­le­tu Browning No 1. była to uda­na kon­struk­cja, ale szyb­ki postęp tech­nicz­ny spra­wił ze już po kil­ku latach sta­ła się prze­sta­rza­ła. Dlatego w 1910 roku FN roz­po­czę­ło pro­duk­cję nowe­go pisto­le­tu ozna­czo­ne­go jako Model 1910.

Nowy pisto­let podob­nie jak No 1 był kon­struk­cją Johna Browninga. Największą nowo­ścią była sprę­ży­na powrot­na owi­nię­ta naoko­ło lufy. M1910 był pierw­szym pro­du­ko­wa­nym seryj­nie pisto­le­tem z tak umiesz­czo­ną sprę­ży­ną powrotną.
Nowy pisto­let był pro­du­ko­wa­ny w wer­sjach kali­bru 7,65 mm (nabój 7,65 mm Browning taki sam jak w No 1), oraz 9 × 17 mm (nabój 9 mm Browning Short).
W 1922 roku w opar­ciu o M1910 J. M. Browning skon­stru­ował pisto­let Browning M1910/22 prze­zna­czo­ny dla armii jugo­sło­wiań­skiej o prze­dłu­żo­nej lufie i chwy­cie i pojem­niej­szym magazynku.
Pistolet Browning Model 1910 był pro­du­ko­wa­ny głów­nie na rynek cywil­ny (zarów­no euro­pej­ski jak i ame­ry­kań­ski), ale duża ilość tych pisto­le­tów zna­la­zła się tak­że na uzbro­je­niu for­ma­cji poli­cyj­nych w wie­lu kra­jach euro­pej­skich. Produkcję tego pisto­le­tu zakoń­czo­no w 1954 roku

Browning M1910 był bro­nią samo­pow­ta­rzal­ną. Zasada dzia­ła­nia opar­ta o odrzut zam­ka swo­bod­ne­go. Mechanizm spu­sto­wy bez­kur­ko­wy. W prze­ci­wień­stwie do innych pisto­le­tów Browninga sprę­ży­na powrot­na umiesz­czo­na jest wokół lufy, a nie na żer­dzi pod lufą, co powo­du­je cha­rak­te­ry­stycz­ną zmia­nę kształ­tu broni.
Bezpiecznik nastaw­ny. Skrzydełko bez­piecz­ni­ka po lewej stro­nie zam­ka. Dodatkowo M1910 posia­dał auto­ma­tycz­ny bez­piecz­nik chwytowy.
M1910 był zasi­la­ny z wymien­ne­go, jed­no­rzę­do­we­go maga­zyn­ka pudeł­ko­we­go o pojem­no­ści 7 lub 6 naboi (zależ­nie od kali­bru), umiesz­czo­ne­go w chwy­cie. Przycisk zwal­nia­nia maga­zyn­ka znaj­do­wał się u dołu chwytu.
Lufa gwintowana.
Przyrządy celow­ni­cze mecha­nicz­ne, sta­łe (musz­ka i szczerbinka).

Źródło – wiki­pe­dia