M4 Carbine

Karabinek auto­ma­tycz­ny M4 Carbine z gra­nat­ni­kiem M203

M4 Carbine (Colt Model 920), zna­ny cze­śniej jako XM4 (Colt Model 720), to ame­ry­kań­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny w fir­mie Colt’s Patent Firearms na pod­sta­wie kara­bin­ka auto­ma­tycz­ne­go Colt Model 727 (Colt Model 727 powstał przed Coltem Model 720). W 1994r wpro­wa­dzo­no do uzbro­je­nia ame­ry­kań­skiej armii kara­bi­nek M4 Carbine oraz zgło­szo­no zamó­wie­nie na zmo­dy­fi­ko­wa­ne kara­bin­ki M4A1 Carbine (Colt Model 921). Obie kon­struk­cje począt­ko­wo mia­ły zastą­pić sub­ka­ra­bin­ki XM177E2 i kara­bin­ki M16A1 Carbine wyko­rzy­sty­wa­ne w oddzia­łach spe­cjal­nych oraz pisto­le­ty maszy­no­we M3 Grease Gun” wyko­rzy­sty­wa­ne przez zało­gi wozów bojo­wych. Ostatecznie jed­nak M4 i M4A1 zastą­pi­ły nie tyl­ko wspo­mnia­ne wcze­śniej kon­struk­cje, lecz rów­nież sta­ły się pod­sta­wo­wym uzbro­je­niem ame­ry­kań­skiej armii, zastę­pu­jąc w tej roli peł­no­wy­mia­ro­we” M16A2.

M16

M16 (Colt Model 604) to ame­ry­kań­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny w fir­mie Colt’s Patent Firearms na pod­sta­wie kara­bin­ka auto­ma­tycz­ne­go AR-15 skon­stru­owa­ne­go w fir­mie Armalite. Zasilany nabo­jem 5,56x45mm AR-15 powstał poprzez prze­kon­stru­owa­nie kara­bi­nu auto­ma­tycz­ne­go AR-10 zasi­la­ne­go nabo­jem 7,62x51mm. Przekonstruowania AR-10 w AR-15 doko­na­li James Sullivan oraz Robert Fremont, pod­czas prac nie brał udzia­łu kon­struk­tor kara­bi­nu AR-10, Eugene Stoner. W 1959r fir­ma Armalite sprze­da­ła pra­wa paten­to­we do kara­bin­ka AR-15 fir­mie Colt’s Patent Firearms. AR-15 powstał w ramach pro­gra­mu SCHV (Small Calibre High Velocity), jed­no­cze­śnie w ramach pro­gra­mu SPIW (Special Purpose Indywidual Weapon) pro­wa­dzo­no pra­ce nad kara­bin­kiem zasi­la­nym nabo­jem strzał­ko­wym. Początkowo zakła­da­no że AR-15 i jego odmia­ny będą jedy­nie kon­struk­cją przej­ścio­wą, wyko­rzy­sty­wa­ną do cza­su zakoń­cze­nia prac w ramach pro­gra­mu SPIW. Ostatecznie jed­nak pro­gram SPIW prze­rwa­no, nato­miast róż­ne odmia­ny M16 sta­ły się pod­sta­wo­wą bro­nią w ame­ry­kań­skich siłach zbrojnych. 

AK-74

AK-74 (Awtomat Kałasznikowa obraz­ca 1974 goda) to radziec­ki kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny. Broń powsta­ła jako następ­ca kara­bin­ków AK i AKM. Karabinek AK-74 zasi­la­ny jest radziec­kim mało­ka­li­bro­wym nabo­jem pośred­nim 5,45x39mm, w odróż­nie­niu od AK i AKM któ­re zasi­la­ne są nabo­jem 7,62x39mm. W latach 60. roz­po­czę­to pra­ce nad nabo­jem 5,45x39mm, impul­sem do roz­po­czę­cia prac nad nowym nabo­jem był ame­ry­kań­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny M16 zasi­la­ny mało­ka­li­bro­wym nabo­jem pośred­nim 5,56x45mm. Pod koniec lat 60. roz­po­czę­to testy kara­bin­ków auto­ma­tycz­nych zasi­la­nych nowym nabo­jem. Do dal­szych prób wybra­no kara­bi­nek A‑3 skon­stru­owa­ny przez zespół Michaiła Kałasznikowa oraz kara­bi­nek SA-006 skon­stru­owa­ny przez zespół kon­struk­cyj­ny Konstantinowa. Karabinek SA-006 cha­rak­te­ry­zo­wał się lep­szą cel­no­ścią od kara­bin­ka A‑3, jed­nak A‑3 był prost­szy i lżej­szy. Karabinek A‑3 był rów­nież podob­ny pod wzglę­dem kon­struk­cji do AKM, co uła­twia­ło roz­po­czę­cie pro­duk­cji. Karabinek A‑3 został wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia w 1974r

Konstrukcja AK-74

AK-74 dzia­ła na zasa­dzie odpro­wa­dza­nia gazów pro­cho­wych przez bocz­ny otwór w lufie. Zastosowano pozba­wio­ny regu­la­to­ra układ gazo­wy z tło­kiem o dłu­gim sko­ku. Pierwsze egzem­pla­rze AK-74 wypo­sa­żo­ne są w prze­wód gazo­wy, dopro­wa­dza­ją­cy gazy pro­cho­we do komo­ry gazo­wej, usta­wio­ny w sto­sun­ku do lufy pod kątem 45 stop­ni. Znaczna więk­szość egzem­pla­rzy posia­da jed­nak prze­wód gazo­wy usta­wio­ny pro­sto­pa­dle do lufy. 

AK (AK-47)


AK (Awtomat Kałasznikowa, zna­ny rów­nież jako AK-47) to radziec­ki kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny przez Michaiła Kałasznikowa. Broń wpro­wa­dzo­no do uzbro­je­nia w wyni­ku ogło­szo­ne­go w 1946r kon­kur­su na kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny. Wcześniejsze radziec­kie kon­kur­sy na kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny, ogło­szo­ne w 1943r oraz 1945r, wygrał Aleksiej Sudajew z kara­bin­kiem AS-44 (Awtomat Sudajewa 44) oraz OAS (Obligacziennyj Awtomat Sudajewa), jed­nak broń wyma­ga­ła wie­lu popra­wek, dla­te­go też nie zosta­ła wpro­wa­dzo­na do uzbro­je­nia. Aleksiej Sudajew zmarł w 1946r, nale­ży zazna­czyć że według wie­lu opi­nii miał on naj­więk­sze szan­se na wpro­wa­dze­nie swo­jej kon­struk­cji do uzbro­je­nia. W kon­kur­sie z 1946r brał udział Kałasznikow z kara­bin­kiem AK-46 nr 1, Rukawisznikow z AR-46, Korobow z TKB-408, Bułkin z AB-46 oraz Dementiew z AD-46. 

Galil


Galil to izra­el­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny na pod­sta­wie kara­bin­ka AK przez zespół kon­struk­cyj­ny Izraela Galili i Jakowa Liora. Prace nad bro­nią roz­po­czę­to po woj­nie sze­ścio­dnio­wej, pod­czas któ­rej kara­bin­ki auto­ma­tycz­ne AK wyko­rzy­sty­wa­ne przez woj­ska arab­skie wyka­za­ły spo­ro zalet nad kara­bi­na­mi auto­ma­tycz­ny­mi FN FAL sta­no­wią­cy­mi uzbro­je­nie armii izra­el­skiej. Prace nad nową bro­nią dla armii izra­el­skiej pro­wa­dzo­no nie tyl­ko w zespo­le Izraela Galili, ale rów­nież w zespo­le kon­struk­cyj­nym Uziela Gala (kon­struk­tor pisto­le­tu maszy­no­we­go UZI). 

Kolejna strzelnica – COLT Łódź!

Udało mi się poro­zu­mieć z wła­ści­cie­la­mi strzel­ni­cy na ul. Okopowej 70/106 (tere­ny WUKO.), Colt Łódź. Jest to nowy obiekt kry­ty, posia­da­ją­cy 7 torów o dłu­go­ści 10, 15, 25 i 50m.
To już kolej­na strzel­ni­ca, z któ­rej na pre­fe­ren­cyj­nych warun­kach mogą korzy­stać człon­ko­wie nasze­go Stowarzyszenia.

Oświadczenie woli

W związ­ku z nowe­li­za­cją usta­wy z dnia 7 kwiet­nia 1989 r. o sto­wa­rzy­sze­niach, któ­ra weszła w życie 20 maja 2016 r. zosta­li­śmy posta­wie­ni przed koniecz­no­ścią dosto­so­wa­nia się do obo­wią­zu­ją­cych obec­nie przepisów.

Legitymacje

Od 01.02.2017r. w Stowarzyszeniu naszym wpro­wa­dza­my legitymacje.
Posiadanie ich nie jest obo­wiąz­ko­we – nama­wiam jed­nak do jej pozy­ska­nia, ponie­waż upo­waż­nia ona do korzy­sta­nia ze zniżek.

Wszelkie szcze­gó­ły dostęp­ne pod lin­kiem -link