Strzelnice amatorskie. Praca u podstaw.

Stowarzyszenie Strzeleckie GARMIN 2017 -link

Projekt: Arizona
Dlaczego Arizona może naj­pierw. Większość z was zapew­ne zna Pana Wojciecha Cejrowskiego i ten pro­gram, gdzie idą ze zna­jo­mym za dom i strze­la­ją do tarcz za domem. W USA oczy­wi­ście rzecz ma miej­sce. Tak mi się z oso­bą Pana Cejrowskiego i Arizoną temat strzel­nic sko­ja­rzył. Też mamy u sie­bie piach i peł­za­ją­ce zwie­rząt­ka, no i samo­sie­wy sosny zamiast roślin pustyn­nych. Arizona” to nazwa robo­cza, któ­ra pozo­sta­ła jako już peł­no­praw­na nazwa projektu. 

STRZAŁ magazyn o broni

W ostat­nim nume­rze cza­so­pi­sma STRZAŁ” moż­na zna­leźć arty­kuł nasze­go kole­gi Bogusława Kustosika. Poniżej obszer­ny frag­ment. Pełna wer­sja arty­ku­łu w maga­zy­nie Strzał 1–2/2017

Rewolwer Nagant wz.1895

Bogusław Kustosik

Kiedy pada sło­wo Nagant” w naszej wyobraź­ni poja­wia się natych­miast obraz radziec­kie­go żoł­nie­rza albo funk­cjo­na­riu­sza cie­szą­ce­go się u nas bar­dzo złą sła­wą NKWD. Uproszczenie takie spo­wo­do­wa­ne jest dwo­ma pod­sta­wo­wy­mi czyn­ni­ka­mi: po pierw­sze – wiel­ko­ścią pro­duk­cji liczą­cą oko­ło 2,5 milio­na sztuk oraz prze­szło 50-letnim okre­sem pro­duk­cji. Oczywiście mowa tu o egzem­pla­rzach wypro­du­ko­wa­nych w Rosji oraz w Związku Radzieckim.

Zlot Kolekcjonerów Broni 2017

II Zlot Kolekcjonerów Broni 3–4 czerw­ca 2017, Fort VI, Poznań

Miło nam poin­for­mo­wać o Zlocie Kolekcjonerów Broni w Poznaniu, któ­ry odbę­dzie się na tere­nie Fortu VI (ul. Lutycka 115), koniec ul. Dojazd w dniach 3–4 czerw­ca 2017 roku.
Zlot jest dru­gą edy­cją cyklicz­nej impre­zy orga­ni­zo­wa­nej przez Stowarzyszenie Zbrojownia oraz Fort Poznań- Event Place. Jest odpo­wie­dzią na zain­te­re­so­wa­nie śro­do­wisk kolek­cjo­ner­skich i spo­łe­czeń­stwa tą tema­ty­ką i ma cha­rak­ter impre­zy otwar­tej, połą­czo­nej z pik­ni­kiem i zwie­dza­niem pod­zie­mi Fortu VI . Wezmą w niej udział kolek­cjo­ne­rzy roz­ma­itej bro­ni, obej­mu­jąc  histo­rycz­ną i współ­cze­sną broń pal­ną, broń bia­łą, myśliw­ską, gazo­wą, pneu­ma­tycz­ną, czar­no­pro­cho­wą, wypo­sa­że­nie woj­sko­we, repli­ki bro­ni, przed­mio­ty zwią­za­ne z tech­ni­ka­mi wal­ki, odzna­cze­nia i emble­ma­ty, książ­ki, pojaz­dy woj­sko­we. Bez bro­ni maso­we­go rażenia.

Galil ARM

Galil ARM

Galil to izra­el­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny na pod­sta­wie kara­bin­ka AK przez zespół kon­struk­cyj­ny Izraela Galili i Jakowa Liora. Prace nad bro­nią roz­po­czę­to po woj­nie sze­ścio­dnio­wej, pod­czas któ­rej kara­bin­ki auto­ma­tycz­ne AK wyko­rzy­sty­wa­ne przez woj­ska arab­skie wyka­za­ły spo­ro zalet nad kara­bi­na­mi auto­ma­tycz­ny­mi FN FAL sta­no­wią­cy­mi uzbro­je­nie armii izraelskiej.

FG42

Karabin auto­ma­tycz­ny FG42 n/A

FG42 (Fallschirmjägergewehr 42) to nie­miec­ki kara­bin auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny przez Louisa Stange w fir­mie Rheinmetall. Karabin powstał aby speł­nić zapo­trze­bo­wa­nie spa­do­chro­nia­rzy na broń cha­rak­te­ry­zu­ją­cą się moż­li­wo­ścią pro­wa­dze­nia ognia cią­głe­go, dużą szyb­ko­strzel­no­ścią prak­tycz­ną, spo­rym zasię­giem sku­tecz­nym, małą masą oraz nie­wiel­ką dłu­go­ścią. Broń mia­ła rów­nież umoż­li­wić wal­kę wręcz oraz mio­ta­nie gra­na­tów nasad­ko­wych. Karabin w zało­że­niach miał więc łączyć cechy pisto­le­tu maszy­no­we­go, kara­bi­nu samo­pow­ta­rzal­ne­go oraz kara­bi­nu maszy­no­we­go. Produkcję seryj­ną pierw­szej wer­sji (FG42 Model 1) roz­po­czę­to w 1943r.

G3

Karabin auto­ma­tycz­ny G3A3

G3 (Gewehr 3) to nie­miec­ki kara­bin auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny w fir­mie Heckler und Koch na pod­sta­wie kara­bi­nu CETME Modelo B. CETME (Centro de Estudios Technicos Materiales Especiale) to hisz­pań­ska insty­tu­cja zało­żo­na po zakoń­cze­niu IIwś przez Wernera Haynena, byłe­go dyrek­to­ra fir­my Gustloff Werke któ­ry prze­do­stał się do Hiszpanii. Karabiny CETME (VG-50, Modelo 2, Modelo A, Modelo B) zosta­ły skon­stru­owa­ne mię­dzy inny­mi przez pra­cu­ją­ce­go w CETME Ludwika Vorgrimlera, kon­struk­to­ra pro­to­ty­po­we­go nie­miec­kie­go kara­bin­ka auto­ma­tycz­ne­go StG.45(M), bro­ni któ­ra mia­ła zastą­pić kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny StG.44. Podczas prac nad hisz­pań­ski­mi kara­bi­na­mi pra­cow­ni­kom CETME poma­ga­li pra­cow­ni­cy fir­my Heckler und Koch, dzię­ki cze­mu fir­ma Heckler und Koch mogła pro­du­ko­wać kara­bi­ny skon­stru­owa­ne w CETME. Karabin auto­ma­tycz­ny G3 został wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia armii nie­miec­kiej w 1959r. Najbliższym odpo­wied­ni­kiem kara­bi­nu G3 jest ame­ry­kań­ski kara­bin auto­ma­tycz­ny M14 oraz bel­gij­ski FN FAL.

FN FAL

FN FAL (Fabrique Nationala Fusil Automatique Leger) to bel­gij­ski kara­bin auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny przez Diaudonne Saive w fir­mie Fabrique Nationale. Prace nad bro­nią roz­po­czę­to pod koniec lat 40., pierw­sze pro­to­ty­py kara­bi­nu zasi­la­ne były nie­miec­kim nabo­jem pośred­nim 7,92x33mm. Późniejsze pro­to­ty­py strza­la­ły bry­tyj­skim nabo­jem 7x43mm (.280), jed­nak osta­tecz­nie w latach 50. jako stan­dar­do­wy natow­ski nabój stan­da­ry­zo­wa­no ame­ry­kań­ski nabój kara­bi­no­wy 7,62x51mm, tak więc pro­du­ko­wa­ne seryj­nie kara­bi­ny FN FAL zasi­la­ne były nabo­jem 7,62x51mm. Diaudonne Saive obok prac nad kara­bi­nem auto­ma­tycz­nym, pro­wa­dził rów­nież pra­ce nad kara­bi­nem samo­pow­ta­rzal­nym, tak więc FN FAL pod wzglę­dem kon­struk­cyj­nym przy­po­mi­na kara­bin samo­pow­ta­rzal­ny SAFN-49. 

StG.44

StG.44 (zna­ny rów­nież jako MP.43/1, MP.43 oraz MP.44) to nie­miec­ki kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny przez zespół kon­struk­cyj­ny Hugo Schmeissera. Jest to pierw­sza broń tego typu wpro­wa­dzo­na do uzbro­je­nia, jed­nak nale­ży zazna­czyć że nie jest to pierw­szy kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny (indy­wi­du­al­na, samo­czyn­no samo­pow­ta­rzal­na broń zasi­la­na nabo­jem pośred­nim) czy pierw­sza pro­du­ko­wa­na seryj­nie broń zasi­la­na nabo­jem pośred­nim. Pierwszy kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny to Modell A35 (Apparat 35), nato­miast pierw­sza pro­du­ko­wa­na seryj­nie broń zasi­la­na nabo­jem pośred­nim to ame­ry­kań­ski M1 Carbine. 

Beryl


5,56mm kara­bin sztur­mo­wy wz. 96 Beryl” to pol­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny na pod­sta­wie 5,56mm kara­bin­ka wz. 90 (wer­sja 5,45mm kara­bin­ka wz. 88 Tantal” zasi­la­na nabo­jem 5,56x45mm). Prace w ramach pro­gra­mu Beryl roz­po­czę­to w 1994r, w tym samym cza­sie roz­po­czę­to pra­ce nad pro­duk­cją nabo­ju 5,56x45mm w ramach pro­gra­mu Granulit. Partię prób­ną Beryli wypro­du­ko­wa­no w 1996r, nato­miast testo­wa­no ją w 1997r w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych, Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych oraz Akademii Marynarki Wojennej. 

Tantal


Tantal (peł­ne ozna­cze­nie 5,45mm kara­bi­nek wz. 88, jed­nak nazy­wa­ny jest on Tantalem od nazwy pro­gra­mu w ramach któ­re­go powstał) to pol­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny w radom­skim Ośrodku Badań Rozwojowych przez Krzysztofa Styczyńskiego, Bohdana Szpaderskiego oraz Bogusława Białczaka na pole­ce­nie Szefostwa Badań i Rozwoju Techniki Wojskowej. Tantal powstał jako odpo­wied­nik AK-74, jed­nak pod wzglę­dem kon­struk­cyj­nym znacz­nie bar­dziej przy­po­mi­na kara­bi­nek AKM niż AK-74. Duży wpływ na Tantala miał pol­ski pro­to­ty­po­wy AKMS wz. 80 wypo­sa­żo­ny w ogra­nicz­nik dłu­go­ści serii wzo­ro­wa­ny na podob­nym roz­wią­za­niu z bel­gij­skie­go FN FNC.