Pistolet CZ 27

CZ 27 – cze­cho­sło­wac­ki pisto­let samo­pow­ta­rzal­ny skon­stru­owa­ny w okre­sie międzywojennym.

Produkowany w cza­sie II woj­ny świa­to­wej przez zakła­dy w Pradze na potrze­by armii nie­miec­kiej. Była to uprosz­czo­na wer­sja pisto­le­tu CZ 24 o zmie­nio­nej zasa­dzie dzia­ła­nia auto­ma­ty­ki. Zmiana pole­ga­ła na eli­mi­na­cji ryglo­wa­nia przez obrót lufy i zasto­so­wa­niu zam­ka swo­bod­ne­go. Dostosowany do 7,65 mm nabo­ju pisto­le­to­we­go Browning (0,32 calo­we­go ACP). W okre­sie mię­dzy­wo­jen­nym CZ 27 pod nazwą pisto­le vzor 27 był prze­pi­so­wą bro­nią krót­ką armii czechosłowackiej.

Browning FN 1910

foto­gra­fie wyko­nał t.Kotusiewicz

W 1900 roku bel­gij­skie zakła­dy Fabrique Nationale roz­po­czę­ły pro­duk­cję pisto­le­tu Browning No 1. była to uda­na kon­struk­cja, ale szyb­ki postęp tech­nicz­ny spra­wił ze już po kil­ku latach sta­ła się prze­sta­rza­ła. Dlatego w 1910 roku FN roz­po­czę­ło pro­duk­cję nowe­go pisto­le­tu ozna­czo­ne­go jako Model 1910.

Sig Sauer P220

foto­gra­fie wyko­nał t.Kotusiewicz

SIG-Sauer P220 – pisto­let skon­stru­owa­ny w koope­ra­cji szwaj­car­skiej fir­my SIG i nie­miec­kiej JP Sauer und Sohn w 1975 roku. W USA pisto­let był przez pewien czas sprze­da­wa­ny jako Browning BDA.

Star B

Star B
foto­gra­fie wyko­nał t.Kotusiewicz

W latach 20. XIX wie­ku fir­ma Star Bonifacio Echeverria SA roz­po­czę­ła pro­duk­cję kil­ku typów pisto­le­tów. Ich kon­struk­cja była wzo­ro­wa­na na kon­struk­cji pisto­le­tu Colt M1911. Do pod­sta­wo­wych zmian w sto­sun­ku do pier­wo­wzo­ru nale­ża­ło usu­nię­cie bez­piecz­ni­ka chwy­to­we­go, zmia­na kon­struk­cji mecha­ni­zmu spu­sto­we­go (uprosz­cze­nie kształ­tu szy­ny spu­sto­wej), bez­piecz­ni­ka (w pisto­le­tach Star blo­ku­je on kurek), zastą­pie­nie wyrzut­ni­ka wewnętrz­ne­go, zewnętrznym.

Galil SAR

Galil SAR
foto­gra­fie wyko­nał t.Kotusiewicz

Galil to izra­el­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny na pod­sta­wie kara­bin­ka AK przez zespół kon­struk­cyj­ny Izraela Galili i Jakowa Liora. Prace nad bro­nią roz­po­czę­to po woj­nie sze­ścio­dnio­wej, pod­czas któ­rej kara­bin­ki auto­ma­tycz­ne AK wyko­rzy­sty­wa­ne przez woj­ska arab­skie wyka­za­ły spo­ro zalet nad kara­bi­na­mi auto­ma­tycz­ny­mi FN FAL sta­no­wią­cy­mi uzbro­je­nie armii izraelskiej.

MAG 95

MAG 95 01
foto­gra­fie wyko­nał t.Kotusiewicz

MAG – pol­ski pisto­let samo­pow­ta­rzal­ny kali­bru 9 mm, na nabój 9 x 19 mm Parabellum skon­stru­owa­ny przez Mariana Gryszkiewicza. Produkowano wer­sje MAG-95 i MAG-98. Skrót MAG pocho­dzi od pierw­szych liter imie­nia i nazwi­ska jego kon­struk­to­ra, nato­miast licz­ba 95 okre­śla rok, w któ­rym było prze­wi­dy­wa­ne cał­ko­wi­te zakoń­cze­nie prac nad prototypem.

AKMS

AKMS 00
foto­gra­fie wyko­nał t.Kotusiewicz

AKM (Awtomat Kałasznikowa Modernizirowannyj, 6P1 według indek­su GRAU) to radziec­ki kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny na pod­sta­wie AK. Broń wpro­wa­dzo­no do uzbro­je­nia w 1959r. AKM dzia­ła na zasa­dzie odpro­wa­dza­nia gazów pro­cho­wych przez bocz­ny otwór w lufie, ryglo­wa­nie odby­wa się poprzez obrót zam­ka, strze­la­nie nastę­pu­je z zam­ka zamknię­te­go. Po wystrze­le­niu z maga­zyn­ka ostat­nie­go nabo­ju zamek nie zatrzy­mu­je się w tyl­nym poło­że­niu. Zastosowano układ gazo­wy z tło­kiem o dłu­gim sko­ku. Suwadło cha­rak­te­ry­zu­je się mniej­szą masą niż w AK. Karabinek posia­da mecha­nizm ude­rze­nio­wy z kur­kiem zakry­tym, mecha­nizm ude­rze­nio­wy wypo­sa­żo­ny jest w opóź­niacz. Mechanizm spu­sto­wy umoż­li­wia strze­la­nie ogniem poje­dyn­czym i ciągłym. 

PM-63

fotografie wykonał FrontA
foto­gra­fie wyko­nał t.Kotusiewicz

PM-63

Pistolet maszy­no­wy wz. 1963 Rak, PM-63 Rak (ręcz­ny auto­mat koman­do­sów) – pol­ski pisto­let maszy­no­wy kali­bru 9 mm, na nabój 9 × 18 mm Makarowa. Opracowany w latach 60. XX wie­ku przez prof. Piotra Wilniewczyca. Broń prze­zna­czo­na dla nie­któ­rych pod­od­dzia­łów woj­ska, w tym załóg wozów bojo­wych, uży­wa­na tak­że przez jed­nost­ki Milicji.

P‑83

fotografie wykonał FrontA
foto­gra­fie wyko­nał t.Kotusiewicz

P‑83 – pol­ski pisto­let wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia na miej­sce pisto­le­tu P‑64. Skonstruowany jest na nabój 9 x 18 mm Makarowa, któ­ry jest uży­wa­ny w P‑64 oraz pisto­le­cie maszy­no­wym PM-63. Następca P‑64 został pozba­wio­ny głów­nych wad swo­je­go poprzed­ni­ka. Ma pojem­niej­szy maga­zy­nek, mniej­szą siłę potrzeb­ną do samo­na­pi­na­nia kur­ka oraz słab­sze oddzia­ły­wa­nia na dłoń strzel­ca pod­czas strze­la­nia. Został zapro­jek­to­wa­ny tak, aby moż­na go było pro­du­ko­wać meto­da­mi tło­cze­nia, zgrze­wa­nia i luto­wa­nia, zamiast tra­dy­cyj­ne­go skra­wa­nia, co dało obni­że­nie mate­ria­ło­chłon­no­ści, pra­co­chłon­no­ści oraz kosz­tów pro­duk­cji. W cza­sie pro­jek­to­wa­nia zwró­co­no szcze­gól­ną uwa­gę na zabez­pie­cze­nie pisto­le­tu przed strza­łem przy­pad­ko­wym i przedwczesnym.

P‑64

fotografie wykonał FrontA
foto­gra­fie wyko­nał t.Kotusiewicz

Pistolet P‑64 – pierw­szy pol­ski powo­jen­ny pisto­let. Jego twór­ca­mi według kolej­no­ści w doku­men­cie paten­to­wym nr 54822 są nastę­pu­ją­cy ofi­ce­ro­wie Ludowego Wojska Polskiego: Mieczysław Adamczyk, Witold Czepukajtis, Romuald Zimny, Henryk Adamczyk, Stanisław Kaczmarski, Jerzy Pyzel. Przedmiotem zastrze­żeń paten­to­wych jest wyłącz­nik w kształ­cie wydłu­żo­nej płyt­ki, prze­su­wa­ją­cej się w szkie­le­cie. Umożliwia on zabez­pie­cze­nie pisto­le­tu przed przed­wcze­snym i przy­pad­ko­wym strza­łem. P‑64 był do nie­daw­na naj­mniej­szym pisto­le­tem zasi­la­nym nabo­jem 9 mm Makarowa.