Sig Sauer P220

SIG-Sauer P220 – pisto­let skon­stru­owa­ny w koope­ra­cji szwaj­car­skiej fir­my SIG i nie­miec­kiej JP Sauer und Sohn w 1975 roku. W USA pisto­let był przez pewien czas sprze­da­wa­ny jako Browning BDA.
W poło­wie lat sie­dem­dzie­sią­tych szwaj­car­ska fir­ma Schweizerische Industrie Gesellschaft (SIG) we współ­pra­cy z nie­miec­ką fir­mą JP Sauer und Sohn opra­co­wa­ła nowy pisto­let służ­bo­wy dla armii szwaj­car­skiej, któ­ry miał zastą­pić uży­wa­ny w armii pisto­let P210.

Produkcję tego pisto­le­tu ozna­czo­ne­go jako SIG-Sauer P220 (począt­ko­wo ozna­czo­ny jako Model 75) roz­po­czę­to w 1975 roku. Oprócz stan­dar­do­wej wer­sji dosto­so­wa­nej do nabo­ju pisto­le­to­we­go 9 x 19 mm Parabellum, pro­du­ko­wa­ne są rów­nież wer­sje na nabo­je: .45 ACP (11,43 x 23 mm), 7,65 mm Parabellum, 0,36-calowe Super i 0,22-calowe LR.

Pistolet SIG-Sauer P220 jest bro­nią samo­pow­ta­rzal­ną, dzia­ła­ją­cą na zasa­dzie krót­kie­go odrzu­tu lufy. Ryglowanie przez pod­no­sze­nie tyl­ne­go koń­ca lufy, któ­rej wystę­py ryglo­we wcho­dzą w wycię­cia zam­ka. Mechanizm ude­rze­nio­wy kur­ko­wy z kur­kiem obro­to­wym odkry­tym. Mechanizm spu­sto­wy z samo­na­pi­na­czem. Pistolet posia­da auto­ma­tycz­ny bez­piecz­nik blo­ku­ją­cy igli­cę. Odbezpieczenie nastę­pu­je pod­czas ścią­ga­nia spu­stu. Napięty kurek może być zwol­nio­ny za pomo­cą dźwi­gni umiesz­czo­nej w lewej stro­ny chwy­tu. Po wystrze­le­niu ostat­nie­go nabo­ju z maga­zyn­ka, zamek zatrzy­mu­je się w tyl­nym położeniu.

Źródło – wiki­pe­dia