W 1900 roku belgijskie zakłady Fabrique Nationale rozpoczęły produkcję pistoletu Browning No 1. była to udana konstrukcja, ale szybki postęp techniczny sprawił ze już po kilku latach stała się przestarzała. Dlatego w 1910 roku FN rozpoczęło produkcję nowego pistoletu oznaczonego jako Model 1910.
Nowy pistolet podobnie jak No 1 był konstrukcją Johna Browninga. Największą nowością była sprężyna powrotna owinięta naokoło lufy. M1910 był pierwszym produkowanym seryjnie pistoletem z tak umieszczoną sprężyną powrotną.
Nowy pistolet był produkowany w wersjach kalibru 7,65 mm (nabój 7,65 mm Browning taki sam jak w No 1), oraz 9 × 17 mm (nabój 9 mm Browning Short).
W 1922 roku w oparciu o M1910 J. M. Browning skonstruował pistolet Browning M1910/22 przeznaczony dla armii jugosłowiańskiej o przedłużonej lufie i chwycie i pojemniejszym magazynku.
Pistolet Browning Model 1910 był produkowany głównie na rynek cywilny (zarówno europejski jak i amerykański), ale duża ilość tych pistoletów znalazła się także na uzbrojeniu formacji policyjnych w wielu krajach europejskich. Produkcję tego pistoletu zakończono w 1954 roku
Browning M1910 był bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odrzut zamka swobodnego. Mechanizm spustowy bezkurkowy. W przeciwieństwie do innych pistoletów Browninga sprężyna powrotna umieszczona jest wokół lufy, a nie na żerdzi pod lufą, co powoduje charakterystyczną zmianę kształtu broni.
Bezpiecznik nastawny. Skrzydełko bezpiecznika po lewej stronie zamka. Dodatkowo M1910 posiadał automatyczny bezpiecznik chwytowy.
M1910 był zasilany z wymiennego, jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 7 lub 6 naboi (zależnie od kalibru), umieszczonego w chwycie. Przycisk zwalniania magazynka znajdował się u dołu chwytu.
Lufa gwintowana.
Przyrządy celownicze mechaniczne, stałe (muszka i szczerbinka).
Źródło – wikipedia
