Katalog broni

FG42

Opublikowano
Karabin auto­ma­tycz­ny FG42 n/A

FG42 (Fallschirmjägergewehr 42) to nie­miec­ki kara­bin auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny przez Louisa Stange w fir­mie Rheinmetall. Karabin powstał aby speł­nić zapo­trze­bo­wa­nie spa­do­chro­nia­rzy na broń cha­rak­te­ry­zu­ją­cą się moż­li­wo­ścią pro­wa­dze­nia ognia cią­głe­go, dużą szyb­ko­strzel­no­ścią prak­tycz­ną, spo­rym zasię­giem sku­tecz­nym, małą masą oraz nie­wiel­ką dłu­go­ścią. Broń mia­ła rów­nież umoż­li­wić wal­kę wręcz oraz mio­ta­nie gra­na­tów nasad­ko­wych. Karabin w zało­że­niach miał więc łączyć cechy pisto­le­tu maszy­no­we­go, kara­bi­nu samo­pow­ta­rzal­ne­go oraz kara­bi­nu maszy­no­we­go. Produkcję seryj­ną pierw­szej wer­sji (FG42 Model 1) roz­po­czę­to w 1943r.

wię­cej…

G3

Opublikowano
Karabin auto­ma­tycz­ny G3A3

G3 (Gewehr 3) to nie­miec­ki kara­bin auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny w fir­mie Heckler und Koch na pod­sta­wie kara­bi­nu CETME Modelo B. CETME (Centro de Estudios Technicos Materiales Especiale) to hisz­pań­ska insty­tu­cja zało­żo­na po zakoń­cze­niu IIwś przez Wernera Haynena, byłe­go dyrek­to­ra fir­my Gustloff Werke któ­ry prze­do­stał się do Hiszpanii. Karabiny CETME (VG-50, Modelo 2, Modelo A, Modelo B) zosta­ły skon­stru­owa­ne mię­dzy inny­mi przez pra­cu­ją­ce­go w CETME Ludwika Vorgrimlera, kon­struk­to­ra pro­to­ty­po­we­go nie­miec­kie­go kara­bin­ka auto­ma­tycz­ne­go StG.45(M), bro­ni któ­ra mia­ła zastą­pić kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny StG.44. Podczas prac nad hisz­pań­ski­mi kara­bi­na­mi pra­cow­ni­kom CETME poma­ga­li pra­cow­ni­cy fir­my Heckler und Koch, dzię­ki cze­mu fir­ma Heckler und Koch mogła pro­du­ko­wać kara­bi­ny skon­stru­owa­ne w CETME. Karabin auto­ma­tycz­ny G3 został wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia armii nie­miec­kiej w 1959r. Najbliższym odpo­wied­ni­kiem kara­bi­nu G3 jest ame­ry­kań­ski kara­bin auto­ma­tycz­ny M14 oraz bel­gij­ski FN FAL.

wię­cej…

FN FAL

Opublikowano

FN FAL (Fabrique Nationala Fusil Automatique Leger) to bel­gij­ski kara­bin auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny przez Diaudonne Saive w fir­mie Fabrique Nationale. Prace nad bro­nią roz­po­czę­to pod koniec lat 40., pierw­sze pro­to­ty­py kara­bi­nu zasi­la­ne były nie­miec­kim nabo­jem pośred­nim 7,92x33mm. Późniejsze pro­to­ty­py strza­la­ły bry­tyj­skim nabo­jem 7x43mm (.280), jed­nak osta­tecz­nie w latach 50. jako stan­dar­do­wy natow­ski nabój stan­da­ry­zo­wa­no ame­ry­kań­ski nabój kara­bi­no­wy 7,62x51mm, tak więc pro­du­ko­wa­ne seryj­nie kara­bi­ny FN FAL zasi­la­ne były nabo­jem 7,62x51mm. Diaudonne Saive obok prac nad kara­bi­nem auto­ma­tycz­nym, pro­wa­dził rów­nież pra­ce nad kara­bi­nem samo­pow­ta­rzal­nym, tak więc FN FAL pod wzglę­dem kon­struk­cyj­nym przy­po­mi­na kara­bin samo­pow­ta­rzal­ny SAFN-49. 

wię­cej…

StG.44

Opublikowano

StG.44 (zna­ny rów­nież jako MP.43/1, MP.43 oraz MP.44) to nie­miec­ki kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny przez zespół kon­struk­cyj­ny Hugo Schmeissera. Jest to pierw­sza broń tego typu wpro­wa­dzo­na do uzbro­je­nia, jed­nak nale­ży zazna­czyć że nie jest to pierw­szy kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny (indy­wi­du­al­na, samo­czyn­no samo­pow­ta­rzal­na broń zasi­la­na nabo­jem pośred­nim) czy pierw­sza pro­du­ko­wa­na seryj­nie broń zasi­la­na nabo­jem pośred­nim. Pierwszy kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny to Modell A35 (Apparat 35), nato­miast pierw­sza pro­du­ko­wa­na seryj­nie broń zasi­la­na nabo­jem pośred­nim to ame­ry­kań­ski M1 Carbine. 

wię­cej…

Beryl

Opublikowano


5,56mm kara­bin sztur­mo­wy wz. 96 ​„Beryl” to pol­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny na pod­sta­wie 5,56mm kara­bin­ka wz. 90 (wer­sja 5,45mm kara­bin­ka wz. 88 ​„Tantal” zasi­la­na nabo­jem 5,56x45mm). Prace w ramach pro­gra­mu Beryl roz­po­czę­to w 1994r, w tym samym cza­sie roz­po­czę­to pra­ce nad pro­duk­cją nabo­ju 5,56x45mm w ramach pro­gra­mu Granulit. Partię prób­ną Beryli wypro­du­ko­wa­no w 1996r, nato­miast testo­wa­no ją w 1997r w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych, Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych oraz Akademii Marynarki Wojennej. 

wię­cej…

Tantal

Opublikowano


Tantal (peł­ne ozna­cze­nie 5,45mm kara­bi­nek wz. 88, jed­nak nazy­wa­ny jest on Tantalem od nazwy pro­gra­mu w ramach któ­re­go powstał) to pol­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny w radom­skim Ośrodku Badań Rozwojowych przez Krzysztofa Styczyńskiego, Bohdana Szpaderskiego oraz Bogusława Białczaka na pole­ce­nie Szefostwa Badań i Rozwoju Techniki Wojskowej. Tantal powstał jako odpo­wied­nik AK-74, jed­nak pod wzglę­dem kon­struk­cyj­nym znacz­nie bar­dziej przy­po­mi­na kara­bi­nek AKM niż AK-74. Duży wpływ na Tantala miał pol­ski pro­to­ty­po­wy AKMS wz. 80 wypo­sa­żo­ny w ogra­nicz­nik dłu­go­ści serii wzo­ro­wa­ny na podob­nym roz­wią­za­niu z bel­gij­skie­go FN FNC. 

wię­cej…

M4 Carbine

Opublikowano
Karabinek auto­ma­tycz­ny M4 Carbine z gra­nat­ni­kiem M203

M4 Carbine (Colt Model 920), zna­ny cze­śniej jako XM4 (Colt Model 720), to ame­ry­kań­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny w fir­mie Colt’s Patent Firearms na pod­sta­wie kara­bin­ka auto­ma­tycz­ne­go Colt Model 727 (Colt Model 727 powstał przed Coltem Model 720). W 1994r wpro­wa­dzo­no do uzbro­je­nia ame­ry­kań­skiej armii kara­bi­nek M4 Carbine oraz zgło­szo­no zamó­wie­nie na zmo­dy­fi­ko­wa­ne kara­bin­ki M4A1 Carbine (Colt Model 921). Obie kon­struk­cje począt­ko­wo mia­ły zastą­pić sub­ka­ra­bin­ki XM177E2 i kara­bin­ki M16A1 Carbine wyko­rzy­sty­wa­ne w oddzia­łach spe­cjal­nych oraz pisto­le­ty maszy­no­we M3 ​„Grease Gun” wyko­rzy­sty­wa­ne przez zało­gi wozów bojo­wych. Ostatecznie jed­nak M4 i M4A1 zastą­pi­ły nie tyl­ko wspo­mnia­ne wcze­śniej kon­struk­cje, lecz rów­nież sta­ły się pod­sta­wo­wym uzbro­je­niem ame­ry­kań­skiej armii, zastę­pu­jąc w tej roli ​„peł­no­wy­mia­ro­we” M16A2.

wię­cej…

M16

Opublikowano

M16 (Colt Model 604) to ame­ry­kań­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny w fir­mie Colt’s Patent Firearms na pod­sta­wie kara­bin­ka auto­ma­tycz­ne­go AR-15 skon­stru­owa­ne­go w fir­mie Armalite. Zasilany nabo­jem 5,56x45mm AR-15 powstał poprzez prze­kon­stru­owa­nie kara­bi­nu auto­ma­tycz­ne­go AR-10 zasi­la­ne­go nabo­jem 7,62x51mm. Przekonstruowania AR-10 w AR-15 doko­na­li James Sullivan oraz Robert Fremont, pod­czas prac nie brał udzia­łu kon­struk­tor kara­bi­nu AR-10, Eugene Stoner. W 1959r fir­ma Armalite sprze­da­ła pra­wa paten­to­we do kara­bin­ka AR-15 fir­mie Colt’s Patent Firearms. AR-15 powstał w ramach pro­gra­mu SCHV (Small Calibre High Velocity), jed­no­cze­śnie w ramach pro­gra­mu SPIW (Special Purpose Indywidual Weapon) pro­wa­dzo­no pra­ce nad kara­bin­kiem zasi­la­nym nabo­jem strzał­ko­wym. Początkowo zakła­da­no że AR-15 i jego odmia­ny będą jedy­nie kon­struk­cją przej­ścio­wą, wyko­rzy­sty­wa­ną do cza­su zakoń­cze­nia prac w ramach pro­gra­mu SPIW. Ostatecznie jed­nak pro­gram SPIW prze­rwa­no, nato­miast róż­ne odmia­ny M16 sta­ły się pod­sta­wo­wą bro­nią w ame­ry­kań­skich siłach zbrojnych. 

wię­cej…

AK-74

Opublikowano
AK-74 (Awtomat Kałasznikowa obraz­ca 1974 goda) to radziec­ki kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny. Broń powsta­ła jako następ­ca kara­bin­ków AK i AKM. Karabinek AK-74 zasi­la­ny jest radziec­kim mało­ka­li­bro­wym nabo­jem pośred­nim 5,45x39mm, w odróż­nie­niu od AK i AKM któ­re zasi­la­ne są nabo­jem 7,62x39mm. W latach 60. roz­po­czę­to pra­ce nad nabo­jem 5,45x39mm, impul­sem do roz­po­czę­cia prac nad nowym nabo­jem był ame­ry­kań­ski kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny M16 zasi­la­ny mało­ka­li­bro­wym nabo­jem pośred­nim 5,56x45mm. Pod koniec lat 60. roz­po­czę­to testy kara­bin­ków auto­ma­tycz­nych zasi­la­nych nowym nabo­jem. Do dal­szych prób wybra­no kara­bi­nek A‑3 skon­stru­owa­ny przez zespół Michaiła Kałasznikowa oraz kara­bi­nek SA-006 skon­stru­owa­ny przez zespół kon­struk­cyj­ny Konstantinowa. Karabinek SA-006 cha­rak­te­ry­zo­wał się lep­szą cel­no­ścią od kara­bin­ka A‑3, jed­nak A‑3 był prost­szy i lżej­szy. Karabinek A‑3 był rów­nież podob­ny pod wzglę­dem kon­struk­cji do AKM, co uła­twia­ło roz­po­czę­cie pro­duk­cji. Karabinek A‑3 został wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia w 1974r

Konstrukcja AK-74

AK-74 dzia­ła na zasa­dzie odpro­wa­dza­nia gazów pro­cho­wych przez bocz­ny otwór w lufie. Zastosowano pozba­wio­ny regu­la­to­ra układ gazo­wy z tło­kiem o dłu­gim sko­ku. Pierwsze egzem­pla­rze AK-74 wypo­sa­żo­ne są w prze­wód gazo­wy, dopro­wa­dza­ją­cy gazy pro­cho­we do komo­ry gazo­wej, usta­wio­ny w sto­sun­ku do lufy pod kątem 45 stop­ni. Znaczna więk­szość egzem­pla­rzy posia­da jed­nak prze­wód gazo­wy usta­wio­ny pro­sto­pa­dle do lufy. 

wię­cej…

AK (AK-47)

Opublikowano


AK (Awtomat Kałasznikowa, zna­ny rów­nież jako AK-47) to radziec­ki kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny skon­stru­owa­ny przez Michaiła Kałasznikowa. Broń wpro­wa­dzo­no do uzbro­je­nia w wyni­ku ogło­szo­ne­go w 1946r kon­kur­su na kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny. Wcześniejsze radziec­kie kon­kur­sy na kara­bi­nek auto­ma­tycz­ny, ogło­szo­ne w 1943r oraz 1945r, wygrał Aleksiej Sudajew z kara­bin­kiem AS-44 (Awtomat Sudajewa 44) oraz OAS (Obligacziennyj Awtomat Sudajewa), jed­nak broń wyma­ga­ła wie­lu popra­wek, dla­te­go też nie zosta­ła wpro­wa­dzo­na do uzbro­je­nia. Aleksiej Sudajew zmarł w 1946r, nale­ży zazna­czyć że według wie­lu opi­nii miał on naj­więk­sze szan­se na wpro­wa­dze­nie swo­jej kon­struk­cji do uzbro­je­nia. W kon­kur­sie z 1946r brał udział Kałasznikow z kara­bin­kiem AK-46 nr 1, Rukawisznikow z AR-46, Korobow z TKB-408, Bułkin z AB-46 oraz Dementiew z AD-46. 

wię­cej…