Podstawowe dane amunicji z okresu ii wojny światowej
Z końcem XIX w. wraz z wynalezieniem prochu bezdymnego rozpoczęto badania nad amunicją przystosowaną do nowego materiału miotającego. Proch ten charakteryzował się dużo większą energią spalania niż dotychczas powszechnie stosowany proch czarny, a poza tym w wyniku jego spalania powstawało znacznie mniej nagaru. Te cechy pozwoliły na zmniejszenie kalibru pocisku oraz zmniejszenie kubatury łuski. W pierwszej połowie XX w. i po doświadczeniach I Wojny Światowej powstało mnóstwo typów i rodzajów amunicji przeznaczonej do broni palnej.