Springfield M1903

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, źró­dło www.opisybroni.republika.pl/Springfield_M1903

Springfield M1903 (peł­ne ozna­cze­nie US Rifle, Caliber .30, M1903) to skon­stru­owa­ny na pod­sta­wie Mausera 98 ame­ry­kań­ski kara­bin powta­rzal­ny wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia w 1903r, broń zastą­pi­ła w ame­ry­kań­skich siłach zbroj­nych kara­bin Krag Jorgensen. M1903 posia­da czte­ro­tak­to­wy zamek suw­li­wo obro­to­wy z dwo­ma rygla­mi umiesz­czo­ny na tło­ku zapo­ro­wym oraz ryglem zapa­so­wym znaj­du­ją­cym się na trzo­nie zam­ko­wym. Zastosowano otwar­tą od góry komo­rę zam­ko­wą, zamek w tyl­nym poło­że­niu wysta­je poza obrys komo­ry zam­ko­wej. Rączka zam­ko­wa znaj­du­je się po lewej stro­nie bro­ni. Zastosowano mecha­nizm ude­rze­nio­wy ze sprę­ży­ną ude­rze­nio­wą dzia­ła­ją­cą bez­po­śred­nio na igli­cę, napi­na­nie mecha­ni­zmu ude­rze­nio­we­go nastę­pu­je pod­czas odry­glo­wa­nia. W przy­pad­ku nie­wy­pa­łu mecha­nizm ude­rze­nio­wy moż­na napiąć poprzez ręcz­ne odcią­gnię­cie nasa­dy igli­cy (nie jest to nato­miast moż­li­we w Mauserze 98) lub odry­glo­wa­nie i zary­glo­wa­nie bro­ni. Karabin strze­la nabo­jem 7,62x63mm. Początkowo sto­so­wa­no nabój 30–03 z poci­skiem tępo­łu­ko­wym, nato­miast w 1906r wpro­wa­dzo­no odmia­nę kara­bi­nu zasi­la­ną nabo­jem 30–06 z poci­skiem ostro­łu­ko­wym. Zasilanie odby­wa się ze sta­łe­go dwu­rzę­do­we­go maga­zyn­ka pudeł­ko­we­go z jed­no­po­zy­cyj­nym wypro­wa­dze­niem o pojem­no­ści 5 naboi, maga­zy­nek łado­wa­ny jest z łódek nabo­jo­wych. Karabiny pierw­szych serii pro­duk­cyj­nych wypo­sa­żo­ne były w bagnet kłu­ją­cy peł­nią­cy jed­no­cze­śnie rolę wycio­ra, jed­nak pod wpły­wem pre­zy­den­ta Theodora Roosevelta w 1905r bagnet zmie­nio­no na nożo­wy. Zastosowano sta­łą kol­bę drew­nia­ną prze­cho­dzą­cą w łoże oraz drew­nia­ną nakład­kę na lufę. Mechaniczne przy­rzą­dy celow­ni­cze skła­da­ją się z musz­ki oraz celow­ni­ka ram­ko­we­go ze szczerbinką.

Inne wersje M1903

M1903 Mk I to wer­sja przy­sto­so­wa­na do wyko­rzy­sta­nia zesta­wu Pedersen Device umoż­li­wia­ją­ce­go prze­kształ­ce­nie kara­bi­nu w samo­pow­ta­rzal­ną broń zasi­la­ną nabo­jem pisto­le­to­wym kali­bru 7,62mmM1903A1 to pro­du­ko­wa­na od 1930r wer­sja wypo­sa­żo­na w kol­bę z szyj­ką wypro­fi­lo­wa­ną w chwyt pisto­le­to­wy. Produkcję kara­bi­nu M1903A1 zakoń­czo­no w 1939r.M1903A2 to skon­stru­owa­na w latach 30. odmia­na wyko­rzy­sty­wa­na jako lufa wkład­ko­wa do działM1903A3 to pro­du­ko­wa­na od 1942r wer­sja wypo­sa­żo­na w dużą ilość ele­men­tów wyko­na­nych meto­dą tło­cze­nia. Karabin wystę­pu­je w odmia­nie z szyj­ką kol­by wypro­fi­lo­wa­ną w chwyt pisto­le­to­wy oraz w odmia­nie z kol­bą pozba­wio­ną szyj­ki wypro­fi­lo­wa­nej w chwyt pisto­le­to­wy. Zastosowano przy­rzą­dy celow­ni­cze skła­da­ją­ce się z musz­ki oraz celow­ni­ka z przeziernikiemM1903A4 to wer­sja wybo­ro­wa skon­stru­owa­na na pod­sta­wie M1903A3. Karabin M1903A4 pro­du­ko­wa­no od 1942r. Broń wypo­sa­żo­na jest w zmo­dy­fi­ko­wa­ną kol­bę oraz celow­nik optycz­ny M73 lub M73B1 o powięk­sze­niu 2,2x. Nie zasto­so­wa­no nato­miast mecha­nicz­nych przy­rzą­dów celow­ni­czych. Celownik optycz­ny unie­moż­li­wa łado­wa­nie maga­zyn­ka z łódek

Pedersen Device

(ofi­cjal­ne ozna­cze­nie US Automatic Pistol, Caliber .30, M1918) to skon­stru­owa­ny przez Johna Pedersena pod­czas Iwś zestaw umoż­li­wia­ją­cy prze­kształ­ce­nie kara­bi­nu M1903 Mk I w samo­pow­ta­rzal­ną broń zasi­la­ną nabo­jem pisto­le­to­wym kali­bru 7,62mm. Broń po kon­wer­sji dzia­ła­ła na zasa­dzie odrzu­tu zam­ka swo­bod­ne­go. Zestaw skła­dał się z komo­ry zam­ko­wej wkła­da­nej do bro­ni zamiast zam­ka kara­bi­nu oraz wymien­ne­go dwu­rzę­do­we­go maga­zyn­ka pudeł­ko­we­go o pojem­no­ści 40 naboi. Magazynek dosta­wia­ny był od góry. Zestaw Pedersen Device nie został wyko­rzy­sta­ny pod­czas Iwś, nato­miast w okre­sie mię­dzy­wo­jen­nym więk­szość zesta­wów zosta­ło zniszczonych.

M1903 ogółem

Pedersen Device (ofi­cjal­ne ozna­cze­nie US Automatic Pistol, Caliber .30, M1918) to skon­stru­owa­ny przez Johna Pedersena pod­czas Iwś zestaw umoż­li­wia­ją­cy prze­kształ­ce­nie kara­bi­nu M1903 Mk I w samo­pow­ta­rzal­ną broń zasi­la­ną nabo­jem pisto­le­to­wym kali­bru 7,62mm. Broń po kon­wer­sji dzia­ła­ła na zasa­dzie odrzu­tu zam­ka swo­bod­ne­go. Zestaw skła­dał się z komo­ry zam­ko­wej wkła­da­nej do bro­ni zamiast zam­ka kara­bi­nu oraz wymien­ne­go dwu­rzę­do­we­go maga­zyn­ka pudeł­ko­we­go o pojem­no­ści 40 naboi. Magazynek dosta­wia­ny był od góry. Zestaw Pedersen Device nie został wyko­rzy­sta­ny pod­czas Iwś, nato­miast w okre­sie mię­dzy­wo­jen­nym więk­szość zesta­wów zosta­ło zniszczonych.

M1903 to broń cel­na, nie­za­wod­na, wytrzy­ma­ła oraz zasi­la­na sil­nym nabo­jem. M1903 podob­nie jak inne kara­bi­ny powta­rzal­ne cha­rak­te­ry­zu­je się rów­nież nie­wiel­ką szyb­ko­strzel­no­ścią prak­tycz­ną. Następcą M1903 był kara­bin samo­pow­ta­rzal­ny M1 Garand wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia w 1936r, jed­nak pod­czas IIwś nadal pro­du­ko­wa­no kara­bi­ny M1903A3 oraz M1903A4. Zdobyczne kara­bi­ny były wyko­rzy­sty­wa­ne pod­czas IIwś przez Niemców pod ozna­cze­niem Gewehr 249(a). Najdłużej wyko­rzy­sty­wa­ną w ame­ry­kań­skich siłach zbroj­nych wer­sją był kara­bin wybo­ro­wy M1903A4.