TT

TT
TT

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, źró­dło www.opisybroni.republika.pl/TT

TT (Tulski Tokariewa, zna­ny rów­nież jako Tulska Tokarewka, nato­miast w Polsce jako Tetetka) to radziec­ki pisto­let samo­pow­ta­rzal­ny skon­stru­owa­ny przez Fiodora Wasiliewicza Tokariewa. Broń skon­stru­owa­no na pod­sta­wie Colta M1911, choć pod wzglę­dem wyglą­du pisto­let TT znacz­nie bar­dziej przy­po­mi­na Browninga M1903 (jed­nak znacz­nie się od nie­go róż­ni pod wzglę­dem kon­struk­cyj­nym). Tetetka w 1930r wygra­ła kon­kurs na pisto­let dla armii radziec­kiej, w kon­kur­sie brał rów­nież udział pisto­let TKB-160 skon­stru­owa­ny przez Siergieja Korowina oraz pisto­let skon­stru­owa­ny przez Priłuckiego. Broń porów­naw­czą sta­no­wił rewol­wer Nagant wz. 1895 oraz pisto­le­ty Mauser C96, P08 Parabellum, Walther PP, Browning M1903, Browning 1910/22, Colt M1911. Na począt­ku 1931r prze­pro­wa­dzo­no dodat­ko­we pró­by zimo­we, po czym broń wpro­wa­dzo­no do uzbro­je­nia armii radziec­kiej jako 7,62mm pisto­let Tokariewa 1930” oraz do uzbro­je­nia NKWD jako TT. Skonstruowana na pod­sta­wie pisto­le­tu TT (TT-30) zmo­dy­fi­ko­wa­na odmia­na TT-33 zosta­ła nato­miast wpro­wa­dzo­na uzbro­je­nia w 1934r. Tetetka począt­ko­wo nie cie­szy­ła się dobrą opi­nią wśród radziec­kich żoł­nie­rzy, bro­ni zarzu­ca­no małą pojem­ność maga­zyn­ka, brak bez­piecz­ni­ka nastaw­ne­go oraz kształt utrud­nia­ją­cy strze­la­nie przez otwo­ry obser­wa­cyj­ne czoł­gów. Należy zazna­czyć że w latach 30-tych maga­zy­nek miesz­czą­cy 8 naboi był w pisto­le­tach stan­dar­dem, nato­miast kształt Tetetki utrud­nia strze­la­nie przez otwo­ry obser­wa­cyj­ne czoł­gów tak samo jak kształt wie­lu innych pisto­le­tów. W 1938r ogło­szo­no kon­kurs na następ­cę pisto­le­tu TT, wygrał go w 1941r pisto­let skon­stru­owa­ny przez Pawła Wojewodina. Ze wzglę­du na nie­miec­ki atak nie roz­po­czę­to pro­duk­cji seryj­nej pisto­le­tu Wojewodina i TT pozo­stał pod­sta­wo­wym pisto­le­tem armii radzieckiej.

TT-30

TT-30 dzia­ła na zasa­dzie krót­kie­go odrzu­tu lufy, ryglo­wa­nie nastę­pu­je poprzez prze­ko­sze­nie lufy w płasz­czyź­nie pio­no­wej. Za ryglo­wa­nie odpo­wia­da­ją dwa rygle umiesz­czo­ne na gór­nej czę­ści lufy, rygle wcho­dzą w opo­ry umiesz­czo­ne po wewnętrz­nej stro­nie zam­ka. Odryglowanie powo­du­je rucho­my łącz­nik umiesz­czo­ny w tyl­nej dol­nej czę­ści lufy, dol­ną oś łącz­ni­ka sta­no­wi oś zatrza­sku zam­ka. Umieszczona pod lufą sprę­ży­na powrot­na znaj­du­je się na krót­kiej żer­dzi. Po wystrze­le­niu z maga­zyn­ka ostat­nie­go nabo­ju zamek zatrzy­mu­je się w tyl­nym poło­że­niu, dźwi­gnia zatrza­sku zam­ka znaj­du­je się z lewej stro­ny szkie­le­tu przed chwy­tem pisto­le­to­wym. Po pra­wej stro­nie szkie­le­tu nad kabłą­kiem spu­stu znaj­du­je się ram­ka któ­rej prze­su­nię­cie umoż­li­wia wyję­cie zatrza­sku zam­ka. Jeśli zamek znaj­du­je się w przed­nim poło­że­niu jego przed­nia część wysta­je poza obrys sta­lo­we­go szkie­le­tu wyko­na­ne­go meto­dą fre­zo­wa­nia. Po lewej i pra­wej stro­nie tyl­nej czę­ści zam­ka znaj­du­ją się nacię­cia uła­twia­ją­ce prze­ła­do­wa­nie bro­ni, po pra­wej stro­nie zam­ka umiesz­czo­ne jest okno wyrzu­to­we łusek. Pistolet posia­da mecha­nizm spu­sto­wy bez samo­na­pi­na­nia (SA) z prze­ry­wa­czem któ­ry peł­ni rów­nież rolę bez­piecz­ni­ka przed strza­łem przed­wcze­snym, unie­moż­li­wia­jąc zwol­nie­nie kur­ka zanim zamek znaj­dzie się w skraj­nym przed­nim poło­że­niu. Szyna spu­sto­wa obcho­dzi maga­zy­nek z lewej i pra­wej stro­ny. Zastosowano mecha­nizm ude­rze­nio­wy z kur­kiem zewnętrz­nym oraz igli­cą prze­rzu­to­wą. Kurek umiesz­czo­ny jest w odłą­cza­nym do czysz­cze­nia modu­le, z przo­du modu­łu znaj­du­ją się dwie pro­wad­ni­ce któ­re bio­rą udział we wpro­wa­dza­niu nabo­ju do komo­ry nabo­jo­wej. Śrubowa sprę­ży­na ude­rze­nio­wa znaj­du­je się wewnątrz kur­ka, pła­ską sprę­ży­nę powrot­ną umiesz­czo­no nato­miast w tyl­nej czę­ści chwy­tu. Broń nie posia­da bez­piecz­ni­ka nastaw­ne­go, jedy­ny spo­sób na zabez­pie­cze­nie pisto­le­tu to usta­wie­nie kur­ka w pozy­cji pośred­niej na zębie zabez­pie­cza­ją­cym, co unie­moż­li­wia ścią­gnię­cie spu­stu oraz prze­ła­do­wa­nie. Broń moż­na odbez­pie­czyć poprzez napię­cie kur­ka. Pistolet zasi­la­ny jest nabo­jem 7,62x25mm, zasi­la­nie odby­wa się z umiesz­czo­ne­go w chwy­cie pisto­le­to­wym jed­no­rzę­do­we­go maga­zyn­ka pudeł­ko­we­go o pojem­no­ści 8 naboi. Po lewej i pra­wej stro­nie pudeł­ka maga­zyn­ka znaj­du­je się 6 otwo­rów któ­re umoż­li­wia­ją kon­tro­lo­wa­nie ilo­ści naboi w maga­zyn­ku. Przycisk zatrza­sku maga­zyn­ka znaj­du­je się z lewej stro­ny szkie­le­tu u nasa­dy kabłą­ka spu­stu. Po lewej i pra­wej stro­nie chwy­tu umiesz­czo­ne są okład­ki wyko­na­ne z two­rzy­wa sztucz­ne­go, w tyl­nej czę­ści chwy­tu znaj­du­je się zakry­wa­ne pokryw­ką wycię­cie. Pistolet posia­da sta­łe mecha­nicz­ne przy­rzą­dy celow­ni­cze skła­da­ją­ce się z musz­ki i szczer­bin­ki, celow­nik usta­wio­ny jest na 25m.

TT-33

TT-33 to zmo­dy­fi­ko­wa­na odmia­na pisto­le­tu TT-30, broń wpro­wa­dzo­no do uzbro­je­nia w 1934r. Pistolet posia­da zmo­dy­fi­ko­wa­ną sprę­ży­nę spu­sto­wą, szkie­let pozba­wio­ny wycię­cia w tyl­nej czę­ści chwy­tu, zmo­dy­fi­ko­wa­ny spust oraz zmo­dy­fi­ko­wa­ny moduł ude­rze­nio­wy. Broń nie jest wypo­sa­żo­na w dwa rygle umiesz­czo­ne na gór­nej czę­ści lufy, zasto­so­wa­no nato­miast dwa rygle ota­cza­ją­ce lufę, co pozwo­li­ło zmniej­szyć pra­co­chłon­ność pro­duk­cji. Pistolet posia­da okład­ki chwy­tu wyko­na­ne z two­rzy­wa sztucz­ne­go, nie­któ­re pisto­le­ty wojen­nej pro­duk­cji wypo­sa­żo­ne były w okład­ki wyko­na­ne z drew­na. Przejście z pro­duk­cji pisto­le­tu TT-30 na pro­duk­cję TT-33 było stop­nio­we, od 1934r przez krót­ki okres cza­su pro­du­ko­wa­no pisto­le­ty przej­ścio­we pomię­dzy obo­ma odmia­na­mi. Pierwsze pisto­le­ty przej­ścio­we (zna­ne rów­nież jako TT-30/I) wypo­sa­żo­ne były jedy­nie w lufę od TT-33, nato­miast pisto­le­ty przej­ścio­we dru­giej serii (TT-30/II) posia­da­ły wszyst­kie cechy TT-33 nie licząc szkie­le­tu (sto­so­wa­no szkie­let z wycię­ciem w tyl­nej czę­ści chwy­tu). Ostatecznie zna­na for­ma pisto­le­tu poja­wi­ła się w 1935r, pro­duk­cję seryj­ną kon­ty­nu­owa­no w ZSRR do 1953r. Następcą pisto­le­tu TT-33 w armii radziec­kiej został Pistolet Makarowa wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia w 1951r.

TT na nabój .22LR

R3 to radziec­ka odmia­na pisto­le­tu TT na nabój bocz­ne­go zapło­nu .22LR (5,6x15mm) skon­stru­owa­na przez Grigorija Siewrjugina, pisto­let powstał jako broń tre­nin­go­wa do szko­le­nia żoł­nie­rzy. Broń dzia­ła na zasa­dzie odrzu­tu zam­ka swo­bod­ne­go, zasi­la­nie odby­wa się z jed­no­rzę­do­we­go maga­zyn­ka pudeł­ko­we­go o pojem­no­ści 8 naboi. Produkcja seryj­na trwa­ła od 1946r do 1949r.

R4 to radziec­ka odmia­na pisto­le­tu TT na nabój .22LR skon­stru­owa­na przez Grigorija Siewrjugina, broń powsta­ła z prze­zna­cze­niem do strze­la­nia spor­to­we­go. Pistolet dzia­ła na zasa­dzie odrzu­tu zam­ka swo­bod­ne­go, zasto­so­wa­no otwar­ty od góry zamek. Zasilanie odby­wa się z jed­no­rzę­do­we­go maga­zyn­ka o pojem­no­ści 8 naboi. Pistolet posia­da lufę o dłu­go­ści 150mm oraz umiesz­czo­ny z tyłu chwy­tu zaczep do moco­wa­nia kol­by dostaw­nej peł­nią­cej rów­nież rolę kabu­ry. Produkcja seryj­na trwa­ła od 1946r do 1949r.

5,6mm pisto­let wz. 33 Sportowy” to pol­ska odmia­na TT na nabój .22LR. Pistolet dzia­ła na zasa­dzie odrzu­tu zam­ka swo­bod­ne­go. Do zasi­la­nia wyko­rzy­sty­wa­ne są wkład­ki o kształ­cie nabo­ju 7,62x25mm wyko­na­ne ze sto­pu alu­mi­nium. Przed strze­la­niem do wkła­dek nale­ży wło­żyć nabo­je .22LR, po zakoń­cze­niu strze­la­nia wyrzu­co­ne przez okno wyrzu­to­we wkład­ki powin­ny zostać zebra­ne i wyko­rzy­sta­ne ponow­nie. Podobne roz­wią­za­nie zasto­so­wa­no w pol­skim 5,6mm pisto­le­cie maszy­no­wym wz. 43 skon­stru­owa­nym na pod­sta­wie PPS-43. Zasilanie 5,6mm pisto­le­tu wz. 33 odby­wa się z jed­no­rzę­do­we­go maga­zyn­ka pudeł­ko­we­go o pojem­no­ści 8 naboi (taki sam jak w TT na nabój 7,62x25mm). Broń posia­da lufę o dłu­go­ści 121mm, zmo­dy­fi­ko­wa­ną igli­cę oraz powięk­szo­ne okno wyrzu­to­we łusek. Pistolet pro­du­ko­wa­no seryj­nie od 1954r do 1958r.

Zastawa M57 oraz Zastawa M70(d)

Zastawa M57 to jugo­sło­wiań­ska wer­sja pisto­le­tu TT pro­du­ko­wa­na od 1957r w zakła­dzie Crvena Zastawa. Broń zasi­la­na jest nabo­jem 7,62x25mm, zasi­la­nie odby­wa się z jed­no­rzę­do­we­go maga­zyn­ka pudeł­ko­we­go o pojem­no­ści 9 naboi. Ze wzglę­du na zasto­so­wa­nie maga­zyn­ka o więk­szej pojem­no­ści broń posia­da wyż­szy chwyt pisto­le­to­wy niż TT. Zastawa M57 nie posia­da bez­piecz­ni­ka nastaw­ne­go, jedy­ny spo­sób na zabez­pie­cze­nie bro­ni to usta­wie­nie kur­ka w pozy­cji pośred­niej na zębie zabez­pie­cza­ją­cym. Na pod­sta­wie Zastawy M57 skon­stru­owa­no pisto­let Zastawa M70(d) zasi­la­ny nabo­jem 9x19mm Parabellum.

Tokagypt 58

Tokagypt 58
Tokagypt 58

Tokagypt 58 to węgier­ska odmia­na pisto­le­tu TT pro­du­ko­wa­na od 1958r w zakła­dzie Femaru Fegyver es Gepgyar (FEG) dla armii egip­skiej. Pistolet zasi­la­ny jest nabo­jem 9x19mm Parabellum, zasi­la­nie odby­wa się z jed­no­rzę­do­we­go maga­zyn­ka pudeł­ko­we­go o pojem­no­ści 7 naboi. Poprzez wymia­nę lufy oraz maga­zyn­ka pisto­let moż­na dosto­so­wać do zasi­la­nia nabo­jem 7,62x25mm. Broń posia­da bez­piecz­nik nastaw­ny unie­ru­cha­mia­ją­cy szy­nę spu­sto­wą, skrzy­deł­ko bez­piecz­ni­ka znaj­du­je się z lewej stro­ny szkie­le­tu w jego tyl­nej czę­ści. Chwyt pisto­le­to­wy Tokagypta cha­rak­te­ry­zu­je się lep­szę ergo­no­mią niż chwyt pisto­le­tu TT. Armia egip­ska nie wpro­wa­dzi­ła Tokagypta do uzbro­je­nia, dla­te­go też nie­któ­re wypro­du­ko­wa­ne pisto­le­ty zna­la­zły się na wypo­sa­że­niu egip­skiej Policji. Ogółem wypro­du­ko­wa­no oko­ło 15 000 pisto­le­tów Tokagypt 58.

PK‑9 oraz PKL-30

PK‑9 to paki­stań­ska odmia­na pisto­le­tu TT na nabój 9x19mm Parabellum. Pistolet zasi­la­ny jest z jed­no­rzę­do­we­go maga­zyn­ka pudeł­ko­we­go o pojem­no­ści 8 naboi. Broń posia­da mecha­nizm spu­sto­wy bez samo­na­pi­na­nia oraz kur­ko­wy mecha­nizm ude­rze­nio­wy. Pistolet nie został wypo­sa­żo­na w bez­piecz­nik nasta­wy, jedy­ny spo­sób zabez­pie­cze­nia bro­ni to usta­wie­nie kur­ka na zębie zabez­pie­cza­ją­cym. Szkielet wyko­na­no ze sta­li, na przed­niej ścian­ce chwy­tu pisto­le­to­we­go znaj­du­ją się wgłę­bie­nia na palce.

PKL-30 to paki­stań­ska wer­sja pisto­le­tu TT wypo­sa­żo­na w szkie­let wyko­na­ny z two­rzy­wa sztucz­ne­go. Pistolet zasi­la­ny jest nabo­jem 7,62x25mm, zasi­la­nie odby­wa się z jed­no­rzę­do­we­go maga­zyn­ka pudeł­ko­we­go o pojem­no­ści 8 naboi. Nie zasto­so­wa­no bez­piecz­ni­ka nastaw­ne­go, jedy­ny spo­sób zabez­pie­cze­nia bro­ni to usta­wie­nie kur­ka na zębie zabezpieczającym.

POLSKIE WERSJE TT

Wyprodukowany w Polsce pistolet TT z okładkami stosowanymi po 1950r. Zdjęcie pochodzi ze strony kurkowego bractwa strzeleckiego w Swarzedzu
Wyprodukowany w Polsce pisto­let TT z okład­ka­mi sto­so­wa­ny­mi po 1950r. Zdjęcie pocho­dzi ze stro­ny kur­ko­we­go brac­twa strze­lec­kie­go w Swarzędzu

Radomska Fabryka Broni uru­cho­mi­ła pro­duk­cję seryj­ną pisto­le­tu T‑33 w stycz­niu 1947r. Pistolety pro­du­ko­wa­ne do 1950r posia­da­ją okład­ki chwy­tu z trój­kąt­ny­mi emble­ma­ta­mi, wewnątrz emble­ma­tu na lewej okład­ce znaj­du­je się ozna­cze­nie FB (Fabryka Broni), nato­miast wewnątrz emble­ma­tu na pra­wej okład­ce znaj­du­je się ozna­cze­nie PW (Pistolet Wojskowy). Po 1950r sto­so­wa­no okład­ki pozba­wio­ne trój­kąt­nych emble­ma­tów i ozna­czeń. Produkcja trwa­ła do 1955r, ogó­łem radom­ska Fabryka Broni wypro­du­ko­wa­ła oko­ło 225 000 pisto­le­tów TT. Następcą TT w Wojsku Polskim jest pisto­let P‑64 CZAK” wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia w latach 60-tych, jed­nak Tetetka była uży­wa­na w Wojsku Polskim do koń­ca lat 80-tych, przy czym wie­lu żoł­nie­rzy bar­dziej ceni­ło pisto­let TT niż P‑64. W 1989r pra­cow­ni­cy Biura Uruchomień Sprzętu Specjalnego (BUSS) roz­po­czę­li pra­ce nad pisto­le­tem gazo­wym wywo­dzą­cym się z TT. Pistolet zna­ny jako GS-90 zasi­la­ny jest nabo­jem 8x20mm PA, dzia­ła na zasa­dzie odrzu­tu zam­ka swo­bod­ne­go oraz cha­rak­te­ry­zu­je się mniej­szy­mi wymia­ra­mi i mniej­szą masą od pisto­le­tu TT. Istnieją rów­nież póź­ne wer­sje GS-90 dosto­so­wa­ne do nabo­ju 9x22mm PA. Wytwarzanie pisto­le­tów GS-90 roz­po­czę­to na więk­szą ska­lę w 1990r. GS-90 nie były pro­du­ko­wa­ne od pod­staw, ale wytwa­rza­ne na pod­sta­wie pisto­le­tów TT. Inny pisto­let gazo­wy wytwa­rza­ny we wcze­snych latach 90. na pod­sta­wie TT to Kruk, przy czym Kruk nie wywo­dzi się z BUSS. Broń zasi­la­na jest nabo­jem 9x22mm PA oraz dzia­ła na zasa­dzie odrzu­tu zam­ka swo­bod­ne­go. Masa i wymia­ry pisto­le­tu Kruk są pośred­nie pomię­dzy TT a GS-90. W BUSS skon­stru­owa­no rów­nież odmia­nę pisto­le­tu TT zasi­la­ną nabo­jem 9x19mm Parabellum. Tetetka na nabój 9x19mm posia­da nową lufę, zmo­dy­fi­ko­wa­ny maga­zy­nek, nowe przy­rzą­dy celow­ni­cze oraz nowe okład­ki chwytu.

Tarcza NT23p po pięciu strzałach z odległości 100m. Wewnątrz czerwonych okręgów widać przestrzeliny
Tarcza NT23p po pię­ciu strza­łach z odle­gło­ści 100m. Wewnątrz czer­wo­nych okrę­gów widać przestrzeliny

W czerw­cu 2010r użyt­kow­nik Pykacz zało­żył na forum Bron.iweb.pl temat doty­czą­cy strze­la­nia z pisto­le­tu TT na odle­głość 100m oraz 200m. Wyniki srze­la­nia zaprze­cza­ją cza­sa­mi spo­ty­ka­nej tezie według któ­rej pisto­let TT jest nie­cel­ny. Użytkownik Pykacz oraz jego kole­ga strze­la­li z pisto­le­tu TT do tar­czy NT23p (popier­sie) na odle­głość 100m oraz 200m. Wszystkie strza­ły odda­no trzy­ma­jąc pisto­let obu­rącz, bez wyko­rzy­sta­nia pod­pór­ki. Pierwsze pięć strza­łów na odle­głość 100m oddał kole­ga użyt­kow­ni­ka Pykacz. Cztery poci­ski tra­fi­ły w umiesz­czo­ną na tar­czy syl­wet­kę żoł­nie­rza, nato­miast jeden pocisk tra­fił w tar­czę poza syl­wet­ką żoł­nie­rza. Drugie pięć strza­łów na 100m zosta­ło ponow­nie odda­ne przez kole­gę użyt­kow­ni­ka Pykacz, trzy poci­ski tra­fi­ły w syl­wet­kę żoł­nie­rza, nato­miast dwa w tar­czę poza syl­wet­ką żoł­nie­rza. Kolejne pięć strza­łów na 100m zosta­ło odda­ne przez użyt­kow­ni­ka Pykacz, trzy poci­ski tra­fi­ły w syl­wet­kę żoł­nie­rza, jeden w tar­czę poza syl­wet­ką, jeden nie tra­fił w tar­czę. Następnie strze­la­no na odle­głość 200m do tar­czy NT23P zamo­co­wa­nej na więk­szej tar­czy. Pierwsze dzie­sięć strza­łów oddał kole­ga użyt­kow­ni­ka Pykacz, dwa poci­ski tra­fi­ły nisko, w bia­łe pole dużej tar­czy na któ­rej zamo­co­wa­no tar­czę NT23p, nato­miast kolej­ne dwa poci­ski tra­fi­ły w drew­nia­ną poprzecz­kę umiesz­czo­ną poni­żej dużej tar­czy. Żaden pocisk nie tra­fił w tar­czę NT23p. Następnie pięć strza­łów oddał Pykacz, jed­nak żaden pocisk nie tra­fił w cel. Pykacz oraz jego kole­ga pod­czas strze­la­nia na 100m oraz 200m celo­wa­li w śro­dek tar­czy NT23p. Jak widać pisto­let TT cha­rak­te­ry­zu­je się dobrą cel­no­ścią, dodat­ko­wo strze­la­nie na duże odle­gło­ści uła­twia pocisk cha­rak­te­ry­zu­ją­cy się nie­wiel­kim opa­dem. Oczywiście TT nie jest jedy­nym pisto­le­tem z któ­re­go moż­na cel­nie strze­lać na odle­głość 100m. Przykładowo strze­la­nie na tak duże odle­gło­ści moż­li­we jest w przy­pad­ku pisto­le­tów zasi­la­nych bar­dzo popu­lar­nym nabo­jem 9x19mm Parabellum. Należy zazna­czyć że strze­la­nie z pisto­le­tu na 100m to jedy­nie cie­ka­wost­ka, pod­czas strze­la­nia w sytu­acji zagro­że­nia dla wie­lu strzel­ców tra­fie­nie w cel z bro­ni krót­kiej już na odle­głość 50m nie jest pro­ste. Więcej na temat strze­la­nia z TT na 100m oraz 200m tutaj. Za infor­ma­cje oraz zdję­cia dzię­ku­ję użyt­kow­ni­ko­wi Pykacz.

TT ogółem

TT to broń dość nie­za­wod­na, pro­sta, lek­ka oraz cel­na. Tetetka jest rów­nież pła­ska, co uła­twia wygod­ne nosze­nie. Broń cha­rak­te­ry­zu­je się jed­nak spo­rym odrzu­tem, nie­er­go­no­micz­nym chwy­tem pisto­le­to­wym oraz bra­kiem bez­piecz­ni­ka nastaw­ne­go. Pocisk z nabo­ju 7,62x25mm posia­da dużę pręd­kość począt­ko­wą oraz dobrą prze­bi­jal­ność, dla­te­go też może prze­bić cel na wylot nie zada­jąc dużych obra­żeń. Należy jed­nak zazna­czyć że przed poci­skiem wystrze­lo­nym z Tetetki chro­nią dopie­ro kami­zel­ki bali­stycz­ne kla­sy NIJ-IIIA. Obecnie pisto­let TT to prze­sta­rza­ła broń, jed­nak nadal wyko­rzy­sty­wa­na w nie­któ­rych for­ma­cjach. Ogółem wypro­du­ko­wa­no oko­ło 2 000 000 pisto­le­tów TT.

nabój
7,62x25mm
pręd­kość począt­ko­wa pocisku
420m/s
ener­gia kine­tycz­na pocisku
488J
dłu­gość lufy
116mm
dłu­gość linii celowniczej
156mm
dłu­gość
194mm
wyso­kość
134mm
masa
940g z peł­nym maga­zyn­kiem na 8 naboi
854g z pustym magazynkiem
maga­zy­nek
jed­no­rzę­do­wy pudeł­ko­wy na 8 naboi

 

Pistolet TT z zamkiem w tylnym położeniu
Pistolet TT z zam­kiem w tyl­nym położeniu

 

Magazynek do pistoletu TT oraz naboje 7,62x25mm
Magazynek do pisto­le­tu TT oraz nabo­je 7,62x25mm
Wkładka redukcyjna stosowana w polskim 5,6mm pistolecie maszynowym wz. 43 oraz 5,6mm pistolecie wz. 33 "Sportowy". Za zdjęcie dziękuję użytkownikowi "amunicja" z serwisu Allegro
Wkładka reduk­cyj­na sto­so­wa­na w pol­skim 5,6mm pisto­le­cie maszy­no­wym wz. 43 oraz 5,6mm pisto­le­cie wz. 33 Sportowy”. Za zdję­cie dzię­ku­ję użyt­kow­ni­ko­wi amu­ni­cja” z ser­wi­su Allegro

 

Jak widać strzału oddany z pistoletu TT z odległości 8m do polskiego hełmu wz. 67 spowodował przebicie hełmu na wylot. Na lewym zdjęciu widoczny otwór wlotowy, na prawym otwór wylotowy. Za zdjęcie dziękuję Brosowi. Zobacz również wykonany przez Brosa test odporności hełmu wz. 67 na działanie różnych pocisków ze strony Kryminalistyka.fr.pl
Jak widać strza­łu odda­ny z pisto­le­tu TT z odle­gło­ści 8m do pol­skie­go heł­mu wz. 67 spo­wo­do­wał prze­bi­cie heł­mu na wylot. Na lewym zdję­ciu widocz­ny otwór wlo­to­wy, na pra­wym otwór wylo­to­wy. Za zdję­cie dzię­ku­ję Brosowi. Zobacz rów­nież wyko­na­ny przez Brosa test odpor­no­ści heł­mu wz. 67 na dzia­ła­nie róż­nych poci­sków ze stro­ny Kryminalistyka.fr.pl