Vis wz. 35

 Vis wz. 35
Vis wz. 35

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, źró­dło www.opisybroni.republika.pl/Vis

9mm pisto­let Vis wz. 35 to pol­ski pisto­let samo­pow­ta­rzal­ny skon­stru­owa­ny na począt­ku lat 30. dla Wojska Polskiego. Zazwyczaj przyj­mu­je się że broń skon­stru­ował Piotr Wilniewczyc oraz Jan Skrzypiński, jed­nak z dużym praw­do­po­do­bień­stwem pisto­let został skon­stru­owa­ny przez Jana Skrzypińskiego oraz Feliksa Modzelewskiego. Pod koniec lat 20. pro­wa­dzo­no pra­ce nad wybo­rem pisto­le­tu dla Wojska Polskiego. Początkowo roz­wa­ża­no zakup licen­cji na cze­cho­sło­wac­ki pisto­let CZ 28, póź­niej zde­cy­do­wa­no o wpro­wa­dze­niu do uzbro­je­nia bel­gij­skie­go pisto­le­tu Browning HP. Pistolet Browning HP został w 1929r zatwier­dzo­ny przez Komitet do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu, jed­nak osta­tecz­nie przy­ję­to pro­po­zy­cję Piotra Wilniewczyca i Państwowych Wytwórni Uzbrojenia pole­ga­ją­cą na skon­stru­owa­niu pol­skie­go pistoletu. 

Colt M1911

Colt M1911
Colt M1911

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, źró­dło www.opisybroni.republika.pl/M1911

Colt M1911 (zna­ny rów­nież jako jede­nast­ka, czter­dziest­ka piąt­ka oraz Colt Government) to ame­ry­kań­ski pisto­let samo­pow­ta­rzal­ny skon­stru­owa­ny przez Johna Mosesa Browninga. Pistolet Colt M1911 wywo­dzi się z pisto­le­tu Colt M1905 (rów­nież skon­stru­owa­ny przez Johna Mosesa Browninga). Colt M1905 dzia­ła na zasa­dzie krót­kie­go odrzu­tu lufy, ryglo­wa­nie odby­wa się poprzez prze­ko­sze­nie lufy w płasz­czyź­nie pio­no­wej. Za prze­ko­sze­nie lufy odpo­wia­da­ją dwa rucho­me łącz­ni­ki umiesz­czo­ne pod przed­nią oraz tyl­ną czę­ścią lufy. Pistolet zasi­la­ny jest nabo­jem 11,43x23mm.

Nagant wz. 1895

Nagant wz. 1895
Nagant wz. 1895

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, źró­dło www.opisybroni.republika.pl/Nagant_1895

Nagant wz. 1895 to bel­gij­ski rewol­wer skon­stru­owa­ny pod koniec XIXw przez Leona Naganta oraz Emila Naganta. Broń bra­ła udział w kon­kur­sie na nowy rewol­wer dla armii rosyj­skiej razem z rewol­we­rem Henri Piepera oraz Siergieja Mosina. Rewolwer Naganta wygrał kon­kurs i został wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia armii rosyj­skiej w 1895r jako 3 liniej­nyj rie­wol­wier systie­ma Naganta obraz­ca 1895 goda”, broń była następ­cą rewol­we­ru Smith and Wesoon Model 3 zasi­la­ne­go nabo­jem .44 Russian. Linia to rosyj­ska jed­nost­ka dłu­go­ści wyno­szą­ca 0,1 cala, tak więc 3 linie to kali­ber 7,62mm. Pierwsze rewol­we­ry Naganta dla armii rosyj­skiej pocho­dzi­ły z bel­gij­skich zakła­dów znaj­du­ją­cych się w Liege, od 1898 roz­po­czę­to nato­miast licen­cyj­ną pro­duk­cję rewol­we­ru w rosyj­skich zakła­dach znaj­du­ją­cych się w Tule. Nagant to jedy­ny popu­lar­ny rewol­wer gazosz­czel­ny. Brak prze­dmu­chów pomię­dzy bęben­kiem a lufą w rewol­we­rach tego typu powo­du­je nie­znacz­nie więk­szą pręd­kość począt­ko­wą poci­sku (oko­ło 2 pro­cent), jed­nak rewol­we­ry gazosz­czel­ne cha­rak­te­ry­zu­ją się bar­dziej skom­pli­ko­wa­ną kon­struk­cją od kla­sycz­nych” rewolwerów.

M1 Carbine

M1 Carbine s
M1 Carbine

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, źró­dło www.opisybroni.republika.pl/M1_Carbine

M1 Carbine to ame­ry­kań­ski kara­bi­nek samo­pow­ta­rzal­ny skon­stru­owa­ny w fir­mie Winchester Repeating Arms Company, broń wpro­wa­dzo­no do uzbro­je­nia 1 paź­dzier­ni­ka 1941r jako US Army Carbine Caliber .30 M1. Karabinek powstał w ramach kon­kur­su na broń dla arty­le­rzy­stow, sape­rów oraz żoł­nie­rzy oddzia­łów tyło­wych, któ­ra mia­ła być lżej­sza od kara­bi­nu samo­pow­ta­rzal­ne­go M1 Garand czy pisto­le­tu maszy­no­we­go M1928 Thomspon, jed­nak bar­dziej sku­tecz­na niż pisto­let samo­pow­ta­rzal­ny Colt M1911. Początkowe wyma­ga­nia kon­kur­su prze­wi­dy­wa­ły lek­ką broń (masa pustej do 2,5kg) strze­la­ją­cą ogniem poje­dyn­czym i ciągłym. 

Lee Enfield

Rifle, Short, Magazine, Lee Enfield
Rifle, Short, Magazine, Lee Enfield

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, źró­dło www.opisybroni.republika.pl/Lee_Enfield

Lee Enfield (peł­ne ozna­cze­nie .303 Calibre, Rifle, Magazine, Lee Enfield) to bry­tyj­ski kara­bin powta­rzal­ny wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia w 1895r jako następ­ca czar­no­pro­cho­we­go kara­bi­nu Lee Metfordt. Lee Enfield to broń wypo­sa­żo­na w czte­ro­tak­to­wy zamek suw­li­wo obro­to­wy z dwo­ma rygla­mi umiesz­czo­ny­mi w przed­niej czę­ści zam­ka oraz rącz­ką zam­ko­wą znaj­du­ją­cą się po pra­wej stro­nie. Karabin posia­da otwar­tą od góry komo­rę zam­ko­wą pozba­wio­ną tyl­nej ścian­ki, zamek w tyl­nym poło­że­niu wysta­je poza obrys komo­ry zamkowej. 

SWT

Karabin samopowtarzalny SWT-40
Karabin samo­pow­ta­rzal­ny SWT-40

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, tekst zaczerp­nię­ty ze stro­ny www.opisybroni.republika.pl/SWT

SWT-38 (7,62mm Samozariadnaja Wintowka sistie­my Tokariewa obraz­ca 1938 goda) to radziec­ki kara­bin samo­pow­ta­rzal­ny skon­stru­owa­ny przez Fiodora Tokariewa. Broń powsta­ła aby zastą­pić kara­bi­ny powta­rzal­ne Mosin 1891/30 oraz nie­zbyt uda­ne kara­bi­ny auto­ma­tycz­ne AWS-36. Karabin SWT-38 został wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia armii radziec­kiej w lutym 1939r. Broń pro­du­ko­wa­no od 1939r do 1940r, kie­dy to roz­po­czę­to pro­duk­cję zmo­dy­fi­ko­wa­nej odmia­ny o ozna­cze­niu SWT-40. Podczas ata­ku Niemiec na ZSRR w 1941r kara­bi­ny SWT-38 oraz SWT-40 sta­no­wi­ły uzbro­je­nie wie­lu żoł­nie­rzy armii radziec­kiej. Po nie­miec­kim ata­ku powró­co­no do pro­duk­cji kara­bi­nu powta­rzal­ne­go Mosin 1891/30, bro­ni prost­szej, tań­szej i bar­dziej nie­za­wod­nej od kara­bi­nu samo­pow­ta­rzal­ne­go Tokariewa. SWT-40 nadal był pro­du­ko­wa­ny, jed­nak jego pro­duk­cja sta­no­wi­ła jedy­nie nie­wiel­ką część pro­duk­cji radziec­kich kara­bi­nów pod­czas IIwś.

Springfield M1903

Springfield M1903
Springfield M1903

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, źró­dło www.opisybroni.republika.pl/Springfield_M1903

Springfield M1903 (peł­ne ozna­cze­nie US Rifle, Caliber .30, M1903) to skon­stru­owa­ny na pod­sta­wie Mausera 98 ame­ry­kań­ski kara­bin powta­rzal­ny wpro­wa­dzo­ny do uzbro­je­nia w 1903r, broń zastą­pi­ła w ame­ry­kań­skich siłach zbroj­nych kara­bin Krag Jorgensen. M1903 posia­da czte­ro­tak­to­wy zamek suw­li­wo obro­to­wy z dwo­ma rygla­mi umiesz­czo­ny na tło­ku zapo­ro­wym oraz ryglem zapa­so­wym znaj­du­ją­cym się na trzo­nie zam­ko­wym. Zastosowano otwar­tą od góry komo­rę zam­ko­wą, zamek w tyl­nym poło­że­niu wysta­je poza obrys komo­ry zam­ko­wej. Rączka zam­ko­wa znaj­du­je się po lewej stro­nie broni. 

M1 Garand

garand
M1 Garand

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, źró­dło www.opisybroni.republika.pl/M1_Garand

M1 Garand (ofi­cjal­ne ozna­cze­nie US Army Rifle, 30 Caliber, M1) to ame­ry­kań­ski kara­bin samo­pow­ta­rzal­ny skon­stru­owa­ny przez Johna Cantiusa Garanda. Garand pra­cu­jąc w Springfield Arsenal dostał pod koniec Iwś zada­nie skon­stru­owa­nia kara­bi­nu samo­pow­ta­rzal­ne­go. Pierwszy pro­to­typ kara­bi­nu Garanda zasi­la­ny był nabo­jem 7,62x63mm z wymien­ne­go maga­zyn­ka łuko­we­go o pojem­no­ści 20 lub 30 naboi. Broń dzia­ła­ła na zasa­dzie posu­wu spłon­ki oraz cha­rak­te­ry­zo­wa­ła się masą 5,5kg. Drugi pro­ro­typ Garanda cha­rak­te­ry­zo­wał się mniej­szą masą, dzia­łał na zasa­dzie posu­wu spłon­ki oraz był zasi­la­ny z maga­zyn­ka sta­łe­go o mniej­szej pojem­no­ści. Podczas prób w 1926r pro­to­typ Garanda oka­zał się lep­szą kon­struk­cją od pro­to­ty­po­we­go kara­bi­nu samo­pow­ta­rzal­ne­go skon­stru­owa­ne­go przez Johna Pedersena. 

Mauser 98

Gewehr 98
Gewehr 98

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, źró­dło www.opisybroni.republika.pl/Mauser_98

Mauser Gewehr 98 (zna­ny rów­nież jako Gew98 oraz Infantriegewehr Modell 98) to nie­miec­ki kara­bin powta­rzal­ny skon­stru­owa­ny przez Paula Mausera i Wilhelma Mausera, broń wpro­wa­dzo­no do uzbro­je­nia armii nie­miec­kiej w 1898r. Gewehr 98 jest bro­nią powta­rzal­ną z czte­ro­tak­to­wym zam­kiem suw­li­wo obro­to­wym z dwo­ma rygla­mi znaj­du­ją­cy­mi się na tło­ku zapo­ro­wym oraz ryglem pomoc­ni­czym umiesz­czo­nym na trzo­nie zam­ko­wym nie­znacz­nie przed rącz­ką zam­ko­wą. Zamek wypo­sa­żo­ny jest w kana­li­ki odpro­wa­dza­ją­ce gazy pro­cho­we w przy­pad­ku prze­bi­cia spłon­ki. Ryglowanie nastę­pu­je poprzez obrót zam­ka w pra­wo o 90 stop­ni, przy zam­ku zary­glo­wa­nym rygle znaj­du­ją się w pionie. 

Mosin wz. 1891

Mosin wz. 1891

Mosin wz. 1891/30

Autorem arty­ku­łu jest Przemysław Konicki, źró­dło www.opisybroni.republika.pl/Mosin.html

Mosin wz. 1891 to rosyj­ski kara­bin powta­rzal­ny skon­stru­owa­ny przez Siergieja Mosina. Broń powsta­ła jako następ­ca czar­no­pro­cho­we­go kara­bi­nu wz. 1870 (Berdan II) kali­bru 10,67mm któ­ry sta­no­wił uzbro­je­nie armii rosyj­skiej pod koniec XIXw. Mosin roz­po­czął pra­ce nad kara­bi­nem po prze­pro­wa­dzo­nym w 1887 teście kara­bi­nów powta­rzal­nych, w któ­rym Rosjanie za naj­lep­szą kon­struk­cję uzna­li kara­bin skon­stru­owa­ny przez Emila Naganta. Mosin skon­stru­ował broń opie­ra­jąc się na maga­zyn­ku zasto­so­wa­nym w kara­bi­nie Naganta, dla­te­go też jego kon­struk­cja zna­na jest mię­dzy inny­mi pod nazwą Mosin Nagant. Podczas prób kara­bin Mosina oka­zał się mniej nie­za­wod­ny od kara­bi­nu Naganta, jed­nak ze wzglę­du na prost­szą kon­struk­cję kara­bin skon­stru­owa­ny przez Mosina wpro­wa­dzo­no w 1891r do uzbro­je­nia jako trzy­li­nio­wy kara­bin wz. 1891” (linia to rosyj­ska jed­nost­ka dłu­go­ści wyno­szą­ca 0,1 cala, 3 linie to 7,62mm). Od ozna­cze­nia broń nazy­wa­no Triechliniejką”.