Mosin wz. 1891/30 (peł­ne ozna­cze­nie 7,62mm kara­bin wz. 1891/30) to wer­sja skon­stru­owa­na przez Wasilija Diegtariowa, Władymira Fiodorowa oraz Fiodora Tokariewa. Broń wpro­wa­dzo­no do uzbro­je­nia w 1930r. Karabin posia­da lufę o dłu­go­ści 730mm, cylin­drycz­ną komo­rę zam­ko­wą (wcze­śniej sto­so­wa­no komo­ry zam­ko­we o kształ­cie gra­nia­sto­słu­pa) oraz mecha­nicz­ne przy­rzą­dy celow­ni­cze skła­da­ją­ce się z musz­ki słup­ko­wej w tune­lo­wej osło­nie i celow­ni­ka krzyw­ko­we­go ze szczer­bin­ką (nasta­wy od 100m do 2000m co 100m). Mosin 1891/30 cha­rak­te­ry­zu­je się rów­nież mniej­szą siłą spu­stu w porów­na­niu do poprzed­nich wer­sji kara­bi­nu. Broń wypo­sa­żo­na jest w zmo­dy­fi­ko­wa­ny czwo­ro­gra­nia­sty bagnet kłu­ją­cy. Mosin wz. 1891/30 był pod­sta­wo­wą bro­nią strze­lec­ką armii radziec­kiej. czy­taj więcej

wię­cej…