Walther P.38 to niemiecki pistolet samopowtarzalny skonstruowany przez Fritza Walthera, Ericha Walthera, Georga Walthera oraz Georga Barthelmesa. Prace nad bronią która miała zastąpić pistolet P.08 Parabellum prowadzono od lat 30. w firmach Walther oraz Mauser. Początkowo firma Walther oferowała pistolet Walther PP w wersji zasilanej nabojem 9x17SR mm (.380 ACP), jednak został on odrzucony. Kolejny pistolet firmy Walther, prototypowy Militarpistole (MP I), zasilany był nabojem 9x19mm Parabellum.
Mauser C96 „Broomhandle” (kij od miotły) to niemiecki pistolet samopowtarzalny skonstruowany przez Fidela Feederle, Friedricha Feederle oraz Josefa Feederle (bracia). Jest to jeden z pierwszych pistoletów samopowtarzalnych, Mauser C96 to również pierwszy pistolet samopowtarzalny który zyskał dużą popularność. Produkcję pistoletu rozpoczęto w 1897r. Mauser C96 działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, ryglowanie odbywa się za pomocą rygla wachliwego. Po wystrzeleniu z magazynka ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu.
Parabellum (znany również jako Parabelka lub Luger) to niemiecki pistolet samopowtarzalny skonstruowany pod koniec XIXw przez Georga Lugera na podstawie pistoletu Borchardt C93. Przed powstaniem pistoletu Parabellum, Georg Luger zajmował się między innymi prezentowaniem pistoletu Brchardt C93 poza granicami Niemiec. Pistolet C93 brał udział między innymi w konkursie na pistolet samopowtarzalny dla armii szwajcarskiej obok pistoletów Mannlicher M94, Bergmann M94, Mauser C96. Pistolet C93 charakteryzował się według Szwajcarów zbyt dużą masą i długością, jednak mimo tego Hugo Borchardt (konstruktor pistoletu C93) odmówił wprowadzenia dużych zmian do konstrukcji broni.
TT (Tulski Tokariewa, znany również jako Tulska Tokarewka, natomiast w Polsce jako Tetetka) to radziecki pistolet samopowtarzalny skonstruowany przez Fiodora Wasiliewicza Tokariewa. Broń skonstruowano na podstawie Colta M1911, choć pod względem wyglądu pistolet TT znacznie bardziej przypomina Browninga M1903 (jednak znacznie się od niego różni pod względem konstrukcyjnym). Tetetka w 1930r wygrała konkurs na pistolet dla armii radzieckiej, w konkursie brał również udział pistolet TKB-160 skonstruowany przez Siergieja Korowina oraz pistolet skonstruowany przez Priłuckiego.
9mm pistolet Vis wz. 35 to polski pistolet samopowtarzalny skonstruowany na początku lat 30. dla Wojska Polskiego. Zazwyczaj przyjmuje się że broń skonstruował Piotr Wilniewczyc oraz Jan Skrzypiński, jednak z dużym prawdopodobieństwem pistolet został skonstruowany przez Jana Skrzypińskiego oraz Feliksa Modzelewskiego. Pod koniec lat 20. prowadzono prace nad wyborem pistoletu dla Wojska Polskiego. Początkowo rozważano zakup licencji na czechosłowacki pistolet CZ 28, później zdecydowano o wprowadzeniu do uzbrojenia belgijskiego pistoletu Browning HP. Pistolet Browning HP został w 1929r zatwierdzony przez Komitet do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu, jednak ostatecznie przyjęto propozycję Piotra Wilniewczyca i Państwowych Wytwórni Uzbrojenia polegającą na skonstruowaniu polskiego pistoletu.
Colt M1911 (znany również jako jedenastka, czterdziestka piątka oraz Colt Government) to amerykański pistolet samopowtarzalny skonstruowany przez Johna Mosesa Browninga. Pistolet Colt M1911 wywodzi się z pistoletu Colt M1905 (również skonstruowany przez Johna Mosesa Browninga). Colt M1905 działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, ryglowanie odbywa się poprzez przekoszenie lufy w płaszczyźnie pionowej. Za przekoszenie lufy odpowiadają dwa ruchome łączniki umieszczone pod przednią oraz tylną częścią lufy. Pistolet zasilany jest nabojem 11,43x23mm.
Nagant wz. 1895 to belgijski rewolwer skonstruowany pod koniec XIXw przez Leona Naganta oraz Emila Naganta. Broń brała udział w konkursie na nowy rewolwer dla armii rosyjskiej razem z rewolwerem Henri Piepera oraz Siergieja Mosina. Rewolwer Naganta wygrał konkurs i został wprowadzony do uzbrojenia armii rosyjskiej w 1895r jako „3 liniejnyj riewolwier systiema Naganta obrazca 1895 goda”, broń była następcą rewolweru Smith and Wesoon Model 3 zasilanego nabojem .44 Russian. Linia to rosyjska jednostka długości wynosząca 0,1 cala, tak więc 3 linie to kaliber 7,62mm. Pierwsze rewolwery Naganta dla armii rosyjskiej pochodziły z belgijskich zakładów znajdujących się w Liege, od 1898 rozpoczęto natomiast licencyjną produkcję rewolweru w rosyjskich zakładach znajdujących się w Tule. Nagant to jedyny popularny rewolwer gazoszczelny. Brak przedmuchów pomiędzy bębenkiem a lufą w rewolwerach tego typu powoduje nieznacznie większą prędkość początkową pocisku (około 2 procent), jednak rewolwery gazoszczelne charakteryzują się bardziej skomplikowaną konstrukcją od „klasycznych” rewolwerów.
M1 Carbine to amerykański karabinek samopowtarzalny skonstruowany w firmie Winchester Repeating Arms Company, broń wprowadzono do uzbrojenia 1 października 1941r jako US Army Carbine Caliber .30 M1. Karabinek powstał w ramach konkursu na broń dla artylerzystow, saperów oraz żołnierzy oddziałów tyłowych, która miała być lżejsza od karabinu samopowtarzalnego M1 Garand czy pistoletu maszynowego M1928 Thomspon, jednak bardziej skuteczna niż pistolet samopowtarzalny Colt M1911. Początkowe wymagania konkursu przewidywały lekką broń (masa pustej do 2,5kg) strzelającą ogniem pojedynczym i ciągłym.
Lee Enfield (pełne oznaczenie .303 Calibre, Rifle, Magazine, Lee Enfield) to brytyjski karabin powtarzalny wprowadzony do uzbrojenia w 1895r jako następca czarnoprochowego karabinu Lee Metfordt. Lee Enfield to broń wyposażona w czterotaktowy zamek suwliwo obrotowy z dwoma ryglami umieszczonymi w przedniej części zamka oraz rączką zamkową znajdującą się po prawej stronie. Karabin posiada otwartą od góry komorę zamkową pozbawioną tylnej ścianki, zamek w tylnym położeniu wystaje poza obrys komory zamkowej.
SWT-38 (7,62mm Samozariadnaja Wintowka sistiemy Tokariewa obrazca 1938 goda) to radziecki karabin samopowtarzalny skonstruowany przez Fiodora Tokariewa. Broń powstała aby zastąpić karabiny powtarzalne Mosin 1891/30 oraz niezbyt udane karabiny automatyczne AWS-36. Karabin SWT-38 został wprowadzony do uzbrojenia armii radzieckiej w lutym 1939r. Broń produkowano od 1939r do 1940r, kiedy to rozpoczęto produkcję zmodyfikowanej odmiany o oznaczeniu SWT-40. Podczas ataku Niemiec na ZSRR w 1941r karabiny SWT-38 oraz SWT-40 stanowiły uzbrojenie wielu żołnierzy armii radzieckiej. Po niemieckim ataku powrócono do produkcji karabinu powtarzalnego Mosin 1891/30, broni prostszej, tańszej i bardziej niezawodnej od karabinu samopowtarzalnego Tokariewa. SWT-40 nadal był produkowany, jednak jego produkcja stanowiła jedynie niewielką część produkcji radzieckich karabinów podczas IIwś.
Nasz serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis lub wykorzystanie. Jeśli się na to nie godzisz, możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Polityka prywatności
